Allah’ına kadar aşıktım oysa
Kitapsız bir şair kadar öksüz
Öküz ölüleri kadar sahipsiz
Senin yanına yakıştıramıyorum kimseyi
Kendimden başka
Demir kapılar girmedi aramıza
Senin saçma salak gururun

Derin nefes alışları arasında gözyaşlarım
Bal damlıyordu gül bakışlarından
Sabır diyorsun
Çatlıyorum
Depremler, seller, gök gürültüsü
Bir sabah erkenden düşüyorsun gözümden
Acıyor canın

Küçük depremler yaratıyor sözlerin
Büyük oluyor yıkılışım çekilirken gözlerin
Esir zindanları gibiydi ellerin
Günlerimin üzerinde yağmur bulutları
Güllerin yaprakları ürkek
Sigaramın ucunda bin yıllık efkar

Gözlerini özledim
Yok başka bir derdim

Diyorlar; ölüm kadar güzel hayat
Sonu olmasaydı
Yaşanılmazdı
Bunca kahırları çekiyorsak
İpin koptuğu âna kadar
Ölümün sıcak nefesine olan özlemden

Gözlerini süzdüm
Tükendi gülüşlerim

Yakıştıramadı kimse bize bu ayrılığı
Gül açar bahtı karalar bağlar
Türküler de rakı sofrasındalar
Tadı geçmişte saklı muhabbetler
Efkar var sigaramın ucunda
Çarede sensin çaresizlikte
Ölüm sensizlik
Sensizlik ölüm

Gözlerine gülüyorum
Sözlerin gülüm, ölüm

Aklıma çığlıklar bağlanıyor
Sana intiharlar bağışladım
Öldürdün benliğimi
Sensiz sensizlik çekilir kahır değil
Uzaklardan yağmurlarla izliyorum
Yağan gözlerim
Başkasının düşündesin
Tokattır sana bu sözlerim

Gözlerin uzaklarda
Ellerin başkasında
Özledim
Tükendi gülüşlerim
Şükür
Yok başka bir derdim…

Senin derdin
Benim derdim
Derdim...