Dünya, Sen, Yalan, Gerçek

Osman Coşkun
 

Yaralıyım
O’nun için bu kızıl nehir
Gözlerim sağırdı yokluğuna
Yabancı bir tükenişti benimki
Mülteci saklambaçlarda
Sana yakalandım
Işıklarım kördü akşamlarımda
Güneşi de vurmuşlar kaşla göz arasında
Kördüm, duymadım…

Olabildiğince kısalttım yollarını
Gidişin bir an önce bitsin diye
Başımı yüreğine uzattım bela oldun
Hangi dilde tükendiysem
Aynı dilde peşindeyim
Kar yağıyor kardelenlerime
Yağsın mübarek
Umurumda değil de
Sensiz yağan ilk kar bu başıma

II

Sen
Dünya değilsin bunu bil
Hayat yalnızca sende yok
Kaldı ki
Dünya yalan
Sen gerçek
Anla işte
Seni bu yalan dünyaya yakıştıramıyorum

Adının başına adımı koyuyorum
Birde üstümüze kar yağıyor
Düşün
Beyazlar içindeyiz yaşarken
Bir varmış bin yokmuş masallardayız
Elime bir sihirli değnek veriyorlar
İkimizde yok oluyoruz
Anlıyoruz
Dünya gerçek
Biz yalan olmuşuz

Sensizliği mezar taşı yaptırdım
Boynumda taşıyorum…

 

 

 
 
Edirne -01.06.2010
 http://sufizmveinsan.com