1

Varlık güneşi, algı bulutlarının ardında;
Akıl, kişilik kozasının karnında;
Belki hakikati hissedip, anladın ama,
Yaşanmaz, başkaları varken zannında.

2

Bedenler, zaman içinde sürekli yaşlanmakta;
Zihinler, fikirlerle her an değişerek kaynamakta;
İnsan, böylesine çelişkili bir şeye yapışmakla,
Varlığına zulum etmiş oluyor, aslını unutmakla.

3

Bilinçte seyirden ibarettir alemler
Failsiz vuku bulur tüm fiiller
Farklı olsa da renkler ve diller
Kendini bilmeye aynadır gönüller

4

Varlık alemi O´ndan ayrı değil
Var olan O´dur gayrı değil
Alemlerin rabbi olan Allah
Tahayyül edildiği gibi tanrı değil

5

Toplumların adetleri bizi bağlamaz
Kulaktan dolma bilgiler fayda sağlamaz
Kendinden kendine yol bulanlar
Mabet mabet dolaşıp O´nu aramaz

6

Bize doğduğumuz söylendi fakat
Var olan hiç bir zaman doğmadı
Bize öleceğimiz anlatıldı halbuki
Yok olan hiç bir zaman var olmadı

7

Mekanın mekanı var sonsuz
Zamanın zamanı var boyutsuz
Uçsuz bucaksız özgürlük varken
İnsanın istekleri var doyumsuz

8

Bilinç içinde algılanan şu dünya
Somut maddi bir şey güya
Zan perdesi kalktığı zaman
Görürsün ki her şey rüya

9

Bir şey olduğunu sanıyorsan
Ne olduğunu bilmiyorsun
Var olduğunu biliyorsan
Aşikar oldu görüyorsun

10

İnsan istiyor eğlenmek oyalanmak gülmek
Gönül istedi ona gerçekleri söylemek
Akıl sordu gerçekte ne demek
Gönül dedi ki söylersem vasfın gidecek

11

İblisin bu ilme aklı ermez
Erse zaten ona iblis denemez
Basiretindeki körlük bir kalksa
İnsan da Allah´tan gayrını göremez

12

Allah yanı sıra varlıklar olsaydı
Evrende düzen yerine kaos olurdu
İnsan varlığının hakikatini bilseydi
Ellerde silah değil güller olurdu

13

Hayat bulmacasını çözmek isteyenler
Çözeceğiz derken kendileri çözüldüler
Baktılar ki bir tiyatro oynanıyor
Dert ettikleri şeylere tebessümle güldüler

14

Mülkünde ortağı olmayan dilediğini yapmakta
Ol demiş her şey otomatik olmakta
Mahrem yakınlıkta erişilmez uzaklıkta
Olan bitene ahu gözlerden bakmakta

15

Aşk gönüllerden durmadan akan nehir,
Şu kainat aşk değilse nedir?
Gönülden gönüle seven, sevilen hep O´dur.
Aşkın gerçek tercümesi inan bana budur!

16

Baki'dir beden ile zihne varlık veren
Yaşayan O´dur yok başka yapan eden
Hayallerle avunup rüya gören bir zihin
Gerçekte gölge hükmünde bir beden

17

İnsana ne güzel uymuş bu isim
İNmiş SANmış kendini madde cisim
Sonrası bulmaca çözmek isteyene
Bilinç aynasında belirir sonsuz isim.

18

Bindim beden bineğine gidiyordum yare
Aynada yüzünü gördüm oldum divane
Her yerde aslını arar iken biçare
Arayan Ben´im dedi dağıldım pare pare.

19

Gönül denen bir yer var
Orada ne sen ne de ben var
Cismi olanı var sanırsın ama
Bedensiz de var oluş var.

20

Aleme basiretle bakabilirsen eğer
Gördüğün her şey tek değer
Derin düşünürsen aklın erer
Dersin ben yokmuşum meğer.

21

O´nu bilen mutlu, bilmeyen yasta
Şurda akıllı azdır, çoğu hasta
Gerçeği bilenler de vardır ama,
Yaşayan çok nadir, çoğu lafta.

22

Şu hayat akıllı insan için hayretlik
Olağan dediğimiz şeyler ona acayiplik
Yaşam onun için kopmaya hazır ince iplik
Cahil bilmeden yaşar, hali gariplik.

23

Ben O´na inanıyorum diyoruz ama nasıl?
İnanç gayrısı olmadığına imandır asıl,
Böyle imanın varsa bil ki tanıyacaksın O´nu,
Erenler için hep böyle olmuştur usul.

24

Kamil insan şu alemde kendini seyreder,
Ham ise başkaları var zanneder,
Sen hamı da, kamili de kendin bil!
Gerçek sensin, gerisi imgeyle şekillenmiş isimler.

25

Kaçımız biliyoruz taşıdığımız emaneti?
Kendimizi bilmemekle ediyoruz ihaneti,
Ben dediğini sınırlayan çekiyor sefaleti,
Ben buyum demek insanın felaketi.

26

İnanırsın düşünmeden doğduğuna,
Ne çabuk kandın gördüğüne?
Kişilik soktu seni kördüğüme,
Hadi çöz onu, gel düğüne!

27

Görmediğime inanmam dersin
Karşındakini inkar edersin
Sana acil ameliyat gerek
Bu körlükle nereye gidersin?

28

Şartlanmalarımızın değer yargılarımızın esiriyiz
İnançlarımızı sorgulamadan körü körüne neferiyiz
Bize kötülük yapıp zulüm eden başkası değil
Kendi kendimizi kandıran riyakar serseriyiz.

29

Bir Sen vardın bir de ben
Der dururduk hep eskiden
Senmişsin bizdeki neden
Yokmuşuz meğer kaldın Sen!

30

Bazen Tur´da, bazen Nar´dayım
Arıda, çiçekte, baldayım
O çok sevdiğin yardayım
Sen nerdeysen oradayım.

31

Görmeyi hiç denemedik
Kozamızı delemedik
Hayali tutarız sandık
Koşturduk ama eremedik.

32

Benim varlığım Sen´sen?
Ölür müyüm hiç Ben?
Ben yokum ki, Sen varsın!
Bunu bildim, öldüm zaten!

33

Bu dünyaya aldanma! Gamı, kederi çoktur
Huzur istersen Öz´ündedir, başka yerde yoktur
Kendin beğenmişlerin, bu ilme karnı toktur
Özden bir söz, onlar için sanki bir oktur.

34

Bizler denizdeki dalgalar gibiyiz
Varlığımız denize ait onunla diriyiz
Deniz dalgalandığında ayrı gibiyiz
Durulduğunda hepimiz biriz.

35

Sırların sırrı var lakin söylenmez
Sessizliktir lisan dile gelmez
Kalbi olan hisseder elbet
Yaşayan bilir yaşamayan bilmez

36

Bir suret bir fikirden ibarettir insan
Bilinçte görünüp bellekle yaşanan
Hayy´dan gelmiş Hu´ya gitmiş
Bir hatıradır sadece geriye kalan

37

Nihai hedefe sözler ile gidilir
Sonrası hiçlik ve sessizliktir
Varsındır ama yok gibisindir
Konuşursun ama hep sessizsindir.

Kaynak : Sebahattin Zorlu - Gerçekle Yüzleşmek