Kafirin şiiri Müslüman’dı

Şiir nüzulünden evvel İslam’ın İslam’dı

Şairi peygamberi hakir gören, bedbaht insandı

Eyvah ki, yazdığından nasipsiz kaldı

Okuyanlar inandı..,

Abdullah İbni Mesut gibi

Kabe’nin kapısında durup, Ebu Leheb’e karşı

İri kıyım bir seda ile Vahyi, “Errahman’ı” okuyacaksın

Bu neye benzer?...........................................,

Sen., O orta şiddetli rüzgarda, savrulan cüssenle

Kudurmuş bir ejderhanın sinirine dokunacaksın

Zorbanın darbelerinden incindikçe, küfrün.,

Gözlerinden acizliğini okuyacaksın

Ya selam sana., Ey şanlı Sahabi

Şimdi ben diyorum ki..,

Bu gün gelsen aramıza, sen o

Resul-i Zişan efendimizin gönlünde

Uhutlaşmış, aziz, pak devasa cüssenle

Allah bilirya.., Maznun ekabire

Şu zalim asrın efendilerine

“Veladiyâtı” okuyacaksın

Ve..,

Öyle sanıyorum ki, Peygamber soracak;

.., kim dedikçe ben diye sen çıkıp haykıracaksın

Sen yine., Sen, Sa’d İbn-i Ebi Vakkas gibi

Resulullaha kalkan vazifesi görecek ve

Resul-i kiramdan, ihtiram göreceksin

Garip dinin garip ümmeti..,

Vatan namus diye diye, İ’lay-ı Kelimetullah uğruna

Kim küfrün sadrına dokunacak? Diye sorulduğunda

Sen hain bir kurşunla vurulacak, şehit olacaksın

Adın çağrılacak salâ ile minarelerden