İntikaldeydi Türk Komandosu
Kurt’un Kuşun korktuğu,
Kartalların dönerek uçtuğu,
Çiçeklerin yılanları dost tuttuğu
Taşların,bulutlarla buluştuğu
Bir tepeden atılıyordu Pusu

Komando Mehmetçik,
Sessizce ilerlemekte.
Bozuldu Sessizlik
Gelen Keleş Mermisiyle.
Devrildi Kınalı Çavuş,
“Allah” diye taş dibine

Bağırıyordu Roket Kamil
“Sıhhiye,sıhhiiyeee”
Kınalı tuttu Roketi, sol eliyle
Sağ eliyse sol Göğsünde
Çekti Roketi doğruca kendine
“Bir kalem kağıt Al” dedi eline
Söylediklerimi yaz ve dinle…

Roket başladı yazmaya,
İki gözü iki çeşme.
Kınalı söylemeye başladı
Titrek bir ses ile;
“Anam, Anam, Canım anam
Cenneti ayaklarında, olan anam
Sol yanım yanıyor,yanıyor be anam,
İnanki Kurşundan değil
Hasretinden be anam.
Bir süre ayrılacağım bu diyardan
Azrail abi geldi,yakışıklı bir adam.
Hele ardında duran güzelleri,
Şehirde arasam bulamam.
Azrail abi söz verdi,
Almayacak canımı
Mektubum son bulmadan.
Güzeller bu kevser’den diyerek
Su veriyorlar durmadan.
Beni karşılamya gelmişler,
Dedem,Ali Dayım ve Babam
Sana selam ederler
Öte dünyadan.
Burası o kadar güzelki anam,
Kelimelerle anlatamam.
Artık geliyor zaman,
Sana verecek bu mektubu
Ordumuzdan bir kumandan.
Sakın ama sakın ağlama anam,
Senin gözyaşına dayanamam.

Yaradan emretti,böyle oldu,
Kınalı Oğlun Şehit Oldu.”