Bilinmeyen Bir yer de,Bilinmeyen Zamanda,
Muhterem Bir İnsan Yaşardı Adı Mustafa.
Yetmiş Hadi Bilemedim Seksen Yaşlarında,
Yaşardı, Küçük Bir Kulübede Tek Başına.

Şafaktan Önce Kalkardı Mustafa Bey Amca,
Abdest Ardından, Ederdi Namazını Eda.
Gün Doğumundan Önce Düşer idi Yollara.
Çok Ama Çok Çalışkandı Mustafa Bey Amca

Köylü Anlam veremez, Onun Yaptıklarına,
Ahali Derdi “Ne yapıyorsun Kıraçlarda”
Gülümseyerek Cevap Verirdi Soranlara
Derdi”Cenneti Hazırlıyorum Bu Dünyada”

Yıllarca Gelip Gitmişti, Mustafa Bey Amca
Köylünün Bir şey Olmaz Dediği Kıraçlara.
Hastalandı O Güzel yılın Nisan Ayında,
Artık Gidemez Olmuştu Mustafa Bey Amca

Hastaydı Yoktu Mecali Yataktan Kalkmaya
Köylü Başında Hazırlıyor Son Yolculuğa,
Kimi Kuran Okuyor,Kimi Ediyor Dua.
“Benim Kıraca Gömün”Diyor Mustafa Amca

Çevirdi Gözünü Mustafa Amca Kapıya,
Gülümseyerek Başladı Ayağa Kalkmaya.
“Salavad Getirin” Dedi Hepiniz Usulca
Efendimiz Geldi Buraya Beni Almaya.

Kapıya Kadar Yürümüştü Mustafa Amca,
Teslim Etti Emanetini Orda Allaha.
Canı Yoktu Ama Beden Tamamen Ayakta
Köylü Uğraşsada Yatıramadı Yatağa.

Onu Ayakta Yıkadı Köyün İmamıda
Tabutu Kıraca Kadar, Taşındı Ayakta
Kıraca Vardıklarında Herkes Şaşırmakta,
Kıraç Denilen Olmuştu Cennetten Bir Parça.

Boşuna Çalışmamıştı Mustafa Bey Amca
Hazırlamıştı Kendi Cennetini Buraya
Nutku Tutuldu Herkesin Tabut Açılınca
İki Eli Kulaklarında Tekbir Almakta

Kıblesine Çevirin Dedi İmam Murtaza
Mescid Yapın Buraya Böyle İster Mustafa.
Ahali Çevirdi Hemen İki Göz Bir Oda
Biri Gelene Şifa,Öbüründe Mustafa

Ahali Ahlar Vahlarla Düşmüştü Yollara,
Hiç Kimse Çalışmamıştı Onu Anlamaya
Onun Arkadaşı idi Muhammed Mustafa
Ne Muhterem Adam idi Şu Mustafa Amca

Çevirdiler İki Göz Odayı Bir Dergaha
Bir İsimde Verdiler Ona BİLMEM NE BABA.