Bütün nefislerde bir feryat;
Söyler, adımız yokluk, ya Nûr.
Rabbimizsin, Rahiymsin, sen, sen.
Be'de bir noktadır bu evren.

Rab kulundan razı, kul Rab'den
Hayret yok oldu, geldi huzur.
Var olan, Hayyul Kayyum'sun sen.
Hay hâkk, gören sen, görünen sen.

Mahlûk yokluk gömleği giymiş.
Külli renkler yeşil tek bir nûr.
Nurun tamamı sensin, sen, sen.
Nurdandır gören ve görünen.

Tevhit idrakin mümtehâsı.
Akıl orda yanar yok olur.
Birleşirken elimle elim;
Bismillahirrahmânirrahiym.

Ben ben'i alır ben'in içine,
Gayri ben yok,'nûrun âlâ nûr'
Kün deyince oluşur evren,
Tespihim ben'de sen, sen de sen.