Bir uykuyu cananla
beraber uyuyanlar,
Ömrün bütün ikbalini vuslatta duyanlar,
Bir hazzı tükenmez gece sanmakla zamanı,
Görmezler ufuklarda,şafak söktüğü anı...
Gördükleri rüya ezeli bahçedir aşka;
Her mevsimi bir yaz ve esen rüzgarı başka.
Bülbülden o eğlencede feryat işitilmez;
Gül solmayı;mehtap,azalıp gitmeyi bilmez...
Gök kubbesi her lahza,bütün gözlere mavi...
Zenginler o cennette fakirlerle musavi;
Sevdaları hülyalı havuzlarda serinler,
Sonsuz gibi bir fıskiye ahengini dinler.
Bir ruh, O derin bahçede bir defa yaşarsa
Boynunda O'nun kolları,koynunda O varsa,
Dalmışsa O'nun saçlarının rayihasıyle,
Sevmekteki efsunu duyar her nefesiyle.
Yıldızları,boydan boya doğmuş gibi, varlık
Bir mucize halinde o gözlerdendir artık.
Kanmaz,en uzun buseye,öptükçe susuzdur
Zira,susatan zevk,o dudaklardaki tuzdur.
İnsan ne yaratmışsa yaratmıştır o tuzdan...
Bir sır gibidir az çok ilah olduğumuzdan.
Onlar ki bu güller tutuşan bahçededirler,
Bir gün nereden hangi tesadüfle gelirler?
Aşk,onları sevk ettiği günlerde,kederden
Rüzgar gibi bir şevk alır,oldukları yerden.
Geldikleri yol,ömrün ışıktan yoludur o!
Alemde bir akşam ne semavi kuşudur o!
Dört atlı o gerdune,gelirken dolu dizgin,
Sevmiş iki ruh ufku görürler daha engin,
Simaları her lahza parıldar bu zaferle;
Gök,her tarafından,donanır meş'alelerle!
Bir uykuyu cananla beraber uyuyanlar,
Varlıkta bütün zevki o cennette duyanlar.
Dünyayı unutmuş bulunurken o sularda,
-Zalim saat ihmal edilen vakti çalarda
Bir an uyanırlarsa leziz uykulardan,
Baştan başa,her yer kesilir kapkara,zindan...
Bir faciadır böyle bir alemde uyanmak...
Günden güne,hicranla bunalmış gibi,yanmak...
Ey tali! Ölümden ne beterdir bu karanlık!
Ey aşk! O gönüller sana maloldular artık!
Ey vuslat! O aşıkları efsuna ram et!
Ey tatlı ve ulvi gece! Yıllarca devam et!.
Yahya
Kemal Beyatlı
