Son açıklamalar ile farklı şekilde algılanan İslâm dini'nin yeni profili ilgiyle izlenirken, aynı zamanda bazı sorunları da ortadan kaldırdı.

     Bu husus gözle görülür derecede, kolaylıkların yaşanmasına neden oldu.

     Bir yandan değişimi oluşturan istikrarı pekiştirici adımlar atıldı, öte yandan da değişmez bazı kavramlarla ilgili bilgiler peşi sıra geldi.

     Hedefin gerçekleşmesinde bilgi kaynağından gelen mesajların pozitif bilimle örtüşmesine çalışıldı.

     İlk etapta, inanç sahiplerinin hurafe anlayışından kurtarılması, sorunlarına çare bulunması ve bütünleştirici bir durum oluşturulması sağlandı.

     Ve böylece mevcut büyük bir boşluk dolduruldu.

     Bütün bunlar sadece “özel kişiler için değil”, İslâm âlemi adına da büyük bir kazanımdır.

     İnsanlar en çok neyi arar, en çok neyin peşinde koşar dersiniz?

     Herhalde değişimin içinde olmanın!

     Çünkü aynı şeyleri tekrar etmek bıkkınlık verir.

     İşte bu yeni düzen, yukarıda da ifade ettiğimiz gibi son derece değerli. Ne sebeple olursa olsun geçmişte olduğu gibi içinden geldiği şekilde hareket eden, etrafıyla, sorunlarıyla kavga etmeyen, lüzumsuz şeylerle uğraşmayan, gelişme sürecine uygun ve çevresine faydalı olan bir zümre var ortada.

     Bu durum eski bilgilerle devam etmenin mümkün olamayacağının bir göstergesidir.

     Şimdi biz, o eksiklikleri dolduran bir umutla yaşıyoruz.

     Söz konusu yapılanma, insanın sahip olduğu öz değerleri, etkisini ve gücünü iyice belirginleştiriyor.

     Hemen her şeyi dışa dayalı bir güç değil bu; özünden-kaynağından geliyor. Meleki-Cebrail’i potansiyeli taşıyor, onunla birlikte “Kelime-i şahadet” çok daha iyi anlaşılıyor, yaşanıyor ve insan şirkten kurtuluyor.

     Sadece bu kadar değil tabi ki.

     Yıllardır büyük bir ezbercilikle dillere pelesenk olan “Peygamber” kavramı üzerinde duralım.

     “Peygamber” Farsça bir kelime.

     Bir şekilde İslâm dinine girmiş, yer edinmiş. 

     Ama Kur’an’da böyle bir kavram yok.

     Tam aksine, “Nebi ve Rasul” sözcükleri ile insanlara sesleniliyor.

     Uyarıların, açıklamaların tümü onlardan geliyor.   

     İki niteliğin görev anlayışı da birbirinden farklı.

     Ve bütün bu mesajlar, Allah ehlinin çözümü kolaylaştırıcı, algılamaları hızlandırıcı, köprü kurucu ve güven verici tespitleri ile neticeleniyor.

     Dikkati çeken şey şu: Geçmişte olduğu gibi, şimdi de bir şeyi anlamasa dahi “Allah ehline gözü kapalı” şekilde teslim olanlar var.  

     İlk etapta bu şekilde meyilli olanlara kuşku ile bakardım. Ama şimdi büsbütün haksız olmadıkları noktasına gelmiş bulunuyorum.

     Zira ortaya konan şeyler, bugüne değin ele alınmış meseleler gibi görünmüyor.

     Derin ve kökten geliyor.

     Örneğin, “Allah’ın bu âlemleri, yaratmazdan evvel Ama’ da” oluşunun yanlış aksettirildiği, orijin itibariye “Rabbin ama” da olması gerektiği vurgulandığında büsbütün şaşırıp kalıyorsunuz.

     Çünkü algılama değişiyor, farklılaşıyor.

Hele “Ahadus Samed” kavramının hiçlik boyutuna tekabül etmesi, ancak “Allah ismi ile işaret edilenin”, hiçlikten dahi münezzeh olduğu açıklanışı karşısında, heyecanlanmamanız işten bile değil.

     Ayrıca Allah’ın ilminde esma ve sıfatını meydana getirmesi hususu ve bunun “nokta” olarak tanımlanışı, nokta ile bahsedilenin “Hakikati Muhammedi” olmasının kavranması, varlık bütünlüğü yanı sıra, sistemin oluşumunun da ciddiye alınması görüşünü ortaya çıkartıyor.

     Tabi, bahsedilenlerle ilgili olarak bir yığın tespitler yapılmalı.

     Şayet bunlar gerçekleştirilemiyorsa; kişinin “pek çok eksikliklerinin” bulunduğu gerçeği çıkıyor ortaya.

     Bahsini ettiğimiz hususlar, soyut boyutlarla ilgili.

     Aksi takdirde insan gerçeğe ulaşamıyor. Tam anlamıyla tanrı anlayışı ile yaşıyor.

     Değerli dostlarım!

     Bütün bunları şunun için yazdım: İnsan mistisizm konusunda duyarlı olmalı, detaylara-yeniliklere dikkat etmeli, sorumluluğu elden bırakmayarak bu yönlü dini profilin üzerine ısrarla eğilmeli.

     Yoksa kendine yazık eder.