İnsandan insana fark var.

     Şimdi bazıları soruyor: “toplumsal yapıda insan profilleri ne durumda acaba?” Aşağıda analiz yaptığımız satırlarda aradığınız bütün cevapları rahatlıkla bulabileceğinizi ümit ediyorum.

     Önce pozitif bir yaklaşım yapalım:

     Öyle insanlar var ki sıcaklığı ile size cenneti, soğuk bakışı ile cehennemi yaşatabilir. Beyniyle yaşayanlar, iradesine hâkim olanlar, bu sınıfta kümelenmiştir. Böyleleri, hiçbir şeyden şikâyet etmez. Ne hastalığından ne de başkalarından.

     Bakışlarıyla bir kimsenin yaşantısını kabz altına alır ya da bast haline dönüştürür. Nazar eder. Susarak feyzinden bereketinden faydalandırır. Bu işlevleri telepatik dalgalar ile gerçekleştirirler.

     Keşif ve fetih özelliğine sahip olanlar bahsini ettiğimiz koşullara sahiptir. Devir ne kadar değişirse değişsin, teknoloji ne kadar ilerlerse ilerlesin, bu niteliklere haiz olanları takip etmek zorunda kalırız.

     Üretimleri yeterli seviyededir. Manevi baskıların uygulanmasını istemezler. Tek dertleri, insanlığa faydalı olabilmektir. Her adımlarını bu niyetle atarlar.

     Dünyevi değerler hiçbir zaman gündemlerinde yoktur. Onların bu yaklaşımları toplumu hayrete düşürür. Ben ‘böyle bir şeyi bugüne kadar hiç duymamıştım’ dedirtir.

     Birazcık sağduyuya sahip olabilen, en azından bunu hisseder.

     Kimseye bir husumetleri olamaz. Nifakla işleri yoktur. Keza dedikodu ile de... Onlar “ölü kardeşlerinin etlerini yemeyenlerdir.”

     Kültür seviyesi yükseldikçe bambaşka bir ruh haline geçerler. Paylaşmaktan büyük zevk alırlar. İnsanlara hacmi kadar konuşurlar.

     Bahsettiğim, spesifik bir sınıftır.

     Karakteri ile birlikte, insanın manevi yapısına bakarlar.

     Hiç yalnızlık çekmezler, ama kalabalıklar arasında yalnız yaşamayı tercih ederler.

     İnsanlar onların sohbetlerinden çok hoşlanır. Sözlerini sonuna kadar dinlemeyi yeğler, bitmesin ister. Varlık-yokluk kavramları onlar üzerinde yaşanılır, ama pek fark edilemez. Ağızlarından ‘öteki’ kavramı çıkmaz.

     Kitaplarında ‘meçhul olan’ bir şey yoktur. “Muhtaç olma” da. Hayırla yaşarlar. Hayırları tekliğe dönüştürmeyi gayet iyi bilirler. Yine de iyiliklerle güzelliklerle kayıt altına girmezler. İçlerinde camiyi benimseyip namazlarını orda eda edenler olduğu gibi, camiye uğramayanları da mevcuttur.

     Toplumun bilgi gelişmesi, kültürü üzerinde yoğunlaşırlar. Yeniliklerle uğraşmayı sünnet gibi kabul ederler. Her an pozitif işaretler vermeye özen gösterirler.

     Tecrübeleri-ilimleri ile bizleri geçmişin karanlık dünyasından çevirmeye çalışırlar. Değişimin artık dönülmez olduğu inancını yayarlar. Hitapları şöyledir: “Geçmiş geride kaldı. Aklı olanın ileriye bakması ve yeniliklere açık olması şarttır.”

     Negatif insan profiline gelince;

     Değişimle beraber, sorunların çözümü kolaylaşmışken bunlara yakınlaşmaktan kaçınır, mazi artık arkada kaldı diyemezler. Kendinden ve yaptıklarından emin olmayan tiplerdir bunlar.

     Pozitif oluşumlar onlara acı-sancı verir. İnatla, bugünün dünden pek farklı olmadığı tezini savunurlar. Maksatları, yeniliğe sekte vurmaktır. Ancak kendilerini aldatırlar.

     Bilmezler ki, dönüşümü olmayan bir eksen etrafında ilerleniyor.

     Karşınızda, kendini “modern görüşlüyüm” diye tanımlayan, geri kafalı bu tür insanları görmeniz işten bile değildir. Dini kullanarak,  toplumları-cemaatleri baskı altına almak, ya da korkutmak amacıyla tehditlerde bulundukları vakidir. Bunlar her zaman olmuştur.

     Bu tipler evrensel prensiplere uygun bir şey üretmezler. Ayrıca üretilen şeylerden de kaçıp dururlar. Allah’ın verdiği yetenekleri devreye sokmayı nedense düşünemezler.

     Anlaşılmaz sorunları ve korkuları içinde yaşayıp, bocalarlar. Dolayısı ile hep bir arada yaşamayı yeğlerler.

     Bedenlerinden kopmanın özgürlüğünü asla yaşayamazlar.

     Bizler pozitif insan olmaya özlem duyarız. Bunu, adımızdan emin olduğumuz gibi biliyoruz.

     Tek çözüm yolu ise geçirebileceğimiz dönüşümlerdir. Şayet bunun farkında olabilirsek her şey rayına oturur.

     Sağlıklı, bedenin esaretinden kurtulmuş bir insan profili ortaya çıkar.

     Sıradan bir yetişkinin, istenilen haldeki yetişkin olması için verdiği çaba ne kadar güzel, ne kadar isabetlidir!