“Hiç karınca su taşıyabilir mi?”diye sormayın. Tabii ki taşıyabilir, hem de gayet güzel bir şekilde.

     İbretle okuyun lütfen.

     Nemrut, İbrahim Nebi’nin ateşte yakılması emrini verdikten sonra, meydanın ortasına, odunlardan çok büyük bir yığın yapılmasını istemiş. Odunlar yanmaya başlayınca alevler o kadar yükselmiş ki, çocuklar adeta bulutların tutuşacağını sanmış. Bütün hayvanlar korkup kaçmış. Kralın askerlerine verilen emir, İbrahim Nebi’yi mancınıkla ateşin tam ortasına atmakmış. Bunu yapmalarının nedeni, herkesin bu olaydan ders alıp Nemrut'un ne kadar güçlü bir kral olduğunu anlamasıymış.

     Ve bir daha kimsenin, İbrahim (a.s) gibi, ona karşı gelmeye cesaret etmeyi aklından bile geçirmemesini sağlamakmış.
     Bu sırada bir karınca da ağzında küçücük bir damla suyla koşa koşa ateşe doğru gidiyormuş. Hem de boyu göklere varan cehennem ateşine doğru.
     Başka bir karınca, onun bu telaşını görünce hemen yanına yaklaşıp dayanamayarak sormuş: "Hayrola, nereye böyle, ne bu acelen?" Ağzında bir damla su taşıyan karınca, o bir damlayı ellerinin arasına alıp "Duymadın mı?" demiş, "Nemrut, İbrahim (a.s)’i ateşte yakacakmış.”
     Bu yüzden, ben de ateşin olduğu yere su taşıyorum.

     O sözleri duyan karınca, kendini tutamayarak kahkahalarla gülmeye başlamış."Sen şu ateşe yüzünü dönüp hiç bakmadın mı?" diye sormuş."Ne kadar büyük. Senin bir damla suyun ona ne yapabilir ki? "Su taşıyan karınca, kendinden gayet emin bir şekilde "olsun" demiş."Hiç olmazsa hangi taraftan olduğum anlaşılır…"

     Sevgili okurlar!

     Hepimizin bu küçücük karıncadan alması gereken güzel bir ders var. Bizler de ona uyarak, korkmadan, çekinmeden, gurur ve cesaretle, takip ettiğimiz bir işin peşinden zorluk derecesi, nedenleri ne olursa olsun gidebilmeliyiz.

     Kimilerinin başaramayacağı işleri bir şekilde terk etmesi doğal karşılanabilir, ama bunu açıkça dile getirmeleri anlaşılır bir durum değildir. Bu miyop bir yaklaşımdır.

     Azmi, cesareti hiçe sayan bu gibi ender durumlarda dahi yapılması gereken şey, iradenin/hedefin ortaya konuşu olmalı.

     Bizim karıncadan aşağı kalır bir tarafımız olmadığına göre, insanın asaletinden hiçbir şey yitirmeksizin çok zor gibi görünen bir işe atılım yapması, bu nedenle gereken hemen herkesle kolayca ilişki kurabilmesi ve bu yeterliliği kendinde bulabilmesidir. Başaramayacağını bilse dahi bu gereklidir.

     Karıncanın azmi, bizler üzerinde derin bir iz bırakıyor.