Tutkuları olmayan bir mental hayvan düşünebiliyor musunuz? Şartlanma, değer yargıları, buna bağlı yorumlar, mental hayvan yaşamı gereği... Böyle olunca, onlardan sıyrılmak pek mümkün görünmüyor.

     İnsan fakir-züğürt de olabilir, zengin de. Ama böyle durumlar onu ‘Benlik’ havasından çıkaramadığı gibi, “olur olmaz şeylere sahip ol-masını” engelleyemiyor. Kuşkusuz şeytan, bireyleri ilginç yöntemlerle ağına düşürmek için bekleyen bir düşman. O nedenle, insanlar arası-nda kopukluklar yaşatabilir, sahip bu-lundukları şeylerden taviz verdirme-yebilir.

     Oysa şeytana uymayanlar, tabiatının gereğini yaşamayanlar birbirlerini sevebiliyorlar. Bu uygula-ma makûldür, gereklidir ve yerinde-dir.

     Ne var ki toplum olarak geldiği-miz nokta maalesef arzu edilen seviyede olamıyor.

     Örneğin, ilişkilerimiz sağlıklı gitmi-yor.

     Toplum bu sendromu henüz aşabilmiş değil. Çünkü söz konusu koşullar altında bir şeyleri, en önem-lisi önce kendini, akabinde “en ya-kınlarından başlamak üzere çev-resini” sahiplenmeye başlıyor. Böylelikle vehme tabi olup hurafeye inanıyor. Ve bir curcunadır gidiyor.

     Bireyleri bırakın, ülkelere bakın.

     Neden büyük ülkeler durmak-sızın silahlanıyor?

     Neden mağaraların derinliğine işleyecek nükleer bomba yapmaya yöneliyor?

     Gerilim niçin mütemadiyen artıyor?

     İnsanî paylaşımı hiçe sayanlar, İslâm’ın öngördüğü zekât kurallarına uymayanlar, dünya üzerindeki ser-vet-sefalet arasındaki uçurumun neden bu kadar derinleştiğine bir an-lam veremiyorlar?

     Sebebi gayet basit:

     Sorunların temelinde, bir top-lumu ayakta tutan değerler ye-rine dünya görüşünün yattığı duygular ile yaşamak var!

     Hurafeye dayalı anlayışlardan sıyrılmak bir yana, gerçeklerin içine girilemediği gibi, bir tehlike olarak sunuluyor. Ve insanlar benlik sevdasına daldıkları için çoğu kez doğruyu söylemiyor-lar.    

Tabidir ki bu bahsedilenler, olum-suzluklarla dolu bir hayatın fotoğ-rafı.