akonuksol.gif (449 bytes)akonuksag.gif (438 bytes)

 

 

 

 

 

 

Mushaf'a(Kur'an'a) Abdestsiz Dokunulup Dokunulmayacağı Problemi

Doç.Dr. Hasan Elik
Marmara Ünv. İlahiyat Fak. Öğr. Görv


1949 yılında Tokat'ta doğan   Hasan ELİK , ilk,orta ve lise tahsilini İstanbul'da tamamladıktan sonra, 1976 yılında   İstanbul   İlahiyat  Fakültesi'nden mezun oldu.

1977 yılında Diyanet İşleri Başkanlığı’nca ilmî araştırmalar yapmak üzere Suudi Arabistan'a gönderildi. Mekke Abdülaziz Üniversitesi Arap Dili Enstitüsü'nü “pekiyi” dereceyle bitirdikten sonra , adı geçen üniversitede Tefsir ve Hadis branşlarında master ve doktora yaptı.

Almanya , Hollanda ve Mısır’da kısa süreli etüdler yaptı , çeşitli konferanslar verdi.

"Kur’an’ın Korunmuşluğu"  ,   "İslam Gerçeği”  adlı kitaplarla yurtiçi ve yurtdışında yayımlanmış çeşitli makalelerin yazarı olan Hasan   E L İ K   , 1990 yılında beri Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi'nde Öğretim görevlisi olarak görev yapmakta olup "Bütün değerler gibi, dinin de insan için olduğu " temel görüşüne sahiptir.

Kendisine Mushaf'a (Kur'an'a) Abdestsiz Dokunulup Dokunulmayacağı konusundaki tesbitlerini sorduk. Aşağıda Sayın Elik’in yanıtlarını sunuyoruz:

Sözlü bir hitab olan ilahi kelam Kur'an'ın yazıya geçirilerek teknik anlamda kitaplaşmış şekline “Mushaf” diyoruz. Kutsal kelamı ihtiva eden Mushaf'a abdestsiz dokunulup dokunulamayacağı daha ilk zamanlardan  itibaren tartışma konusu olmuştur.Tefsir kaynaklarında, Hadis mecmualarında ve özellikle fıkıh kitaplarında bu tartışma  uzun uzadıya yer almıştır. Günümüzde de bu tartışma hâlâ sürmekte olup, ilim adamları konuyla ilgili olarak ortaya net bir görüş koymadıklarından bu durum halk arasında da çeşitli tartışmalara ve sıkıntılara sebep olmaktadır. Özellikle Kur’an ögretimiyle meşgul olan kurumlarda sıkıntı daha yoğun olarak yaşanmaktadır. Erkek öğrenci ve öğreticiler abdest alarak Kur'an okuduklarında problem onlar açısından  çözülmüş olmaktadır. Ancak bayan öğretici ve öğrencilerin özel durumları itibariyle sorun abdestle de çözülmediğinden onların her ay, beş on gün süre ile Mushaf’a dokunmamaları ve ezberden de olsa Kur'an okumamaları gerektiği aksi davranışın günah, hatta haram olduğu iddia edilmektedir. 1998 Ramazan ayında Diyanet İşleri Başkanı, bir TV kanalında Kur'an’ın abdestli okunması gerektiğini, ancak Kur’an kurslarındaki  bayanlara özel durumları itibariyle zarureten cevaz verdiklerini söylemiştir. Başkanın bu açıklamalarından da problemin devam ettiği anlaşılmaktadır.

Mushaf'a abdestsiz dokunulabilir mi? Yoksa ona dokunmak için mutlaka abdesli mi olmak gerekir ? Tartışmasının kaynağını "Ona temizlenmiş/ arınmış olanlardan başkası dokunamaz"(Vakı'a, 56/79) anlamındaki Âyet oluşturmaktadır. Ancak söz konusu Âyet zamir bağlantısıyla kendinden önceki iki Âyet’e (Vakı'a, 56/77-78) gönderme yaptığından bu üç Âyet birlikte değerlendirilmiştir. Âyetler şunlardır:

"İnnehu leKur'anun Kerim.  *Fi kitabil meknun. * La yemessuhu ille'l-mutahharun."

Âyetlerin motomot çevirisi şöyledir : "Şüphesiz o kerim olan bir Kur'an’ dır, ona ancak arınmış / temizlenmiş olanlar dokunubilir". Bu Âyetlerde geçen "Kitab-ı Meknun = korunmuş kitab" ,   "mutahharun =arınmış olanlar" ,  "mess=dokunmak"  lafızları , ihtilafın temelini oluşturan kavramlardır.
Âyet’teki "kitap" ifadesiyle, Fatiha Suresi'yle başlayıp Nas Suresi’yle biten ve iki kapak arasında bulunan elimizdeki "Mushaf" mı, yoksa nüzul öncesinde Kur'a'nın aslının bulunduğu " levh-i mahfuz" mu veya bu ifadeyle "Tevrat", "İncil"gibi Kur'an öncesi kutsal kitaplar mı ya da  daha başka birşeyler mi kastediliyor? "Mutahharun" dan maksat, melekler midir yoksa insanlar mı? "Mes"den maksat bedensel bir temas mı? İşte din bilim uzmanları bu kavramlara birbirinden farklı anlamlar yükleyerek faklı sonuçlara ulaşmışlardır.

Bazı din bilginleri , söz konusu Âyetlerden hareketle Mushaf'a abdestsiz dokunulmayacağı iddiasında bulunurken bazıları da bu Âyetlerin başka bir anlam ifade ettiğini savunarak Mushaf'a abdestsiz dokunulabileceğini söylemişlerdir.

Kur'an ‘ın bütünlüğü içerisinde konumuzla ilgili olan Âyetleri incelediğimizde, müfessirlerin çoğunun hilafı kanaate ulaştık ki o da şudur:

"Kitab-ı Meknun’dan maksat, bizim kanaatimize göre ne bazı müfessirlerin dediği gibi "Levh-i Mafhuz "dur, ne de diğerlerinin dediği gibi Mushaf' tır. Bize göre bu Âyet’te ifade edilmek istenen şey , Kur'an'ın uydurma bir beşer sözü olmayıp vahiy yoluyla yeryüzüne ulaşmış ilahi bir kelam olduğudur. Zaten bu tema Kur'an'ın temel konularından birisi olup bir çok Âyet’te değişik usluplarla ifade edilmiştir; örneğin Necm,53/2-4. Âyet’te:"O Kur'an Muhammed' in sapıtarak kendinden uydurduğu söz olmayıp kesinlikle bir vahiydir" şeklinde ifade edilirken, Bakara, 2/2. Âyette "bu kitab'ın ilahi bir vahiy olduğuna hiç şüphe yoktur"şeklinde ifade edilmiştir. Aynı mânâ Buruc,85/21-22. Âyette "O (Kur'an ),sağlam / katıksız vahiy yoluyla bir okumadır.  Abese,80/11-16. Âyet’te "O Kur'an şerefli elçiler yoluyla gelen ve ancak dinleyenlerin öğüt alacakları yüce bir vahiydir" denilirken, Hakka,69/40. Âyette :"Şüphesiz ki O Kur'an Şerefli bir elçinin sözüdür” şeklinde ifade edilmiştir.
Bu mânâda Kur'an-ı Kerim'de daha birçok Âyet vardır. Daha fazla uzatmamak için bu kadarıyla yetiniyoruz. Yukarıda işaret etiğimiz Âyetlerin ve zikretmediğimiz birçok benzer Âyetin ortak teması,Kur'an'ın vahiy yoluyla inen ilahi bir kelam olduğunu vurgulamaktadır.

Âyet’te geçen "El-Mutahharun" kavramı ise , ne önceki (78.)Âyete "Levh-i Mahfuz" diye mânâ verenlerin söyledikleri gibi" Gökteki Melekler"dir,ne de mezkur Âyeti, “elimizdeki Mushaf” şeklinde tefsir edenlerin söyledikleri gibi abdestli mü'minlerdir. Bize göre "el-Mutahharun” kavramıyla ifade edilen "temizlenmiş/arınmış"olanlardan maksat, abdest, gusül gibi maddi ve formel anlamda bedensel olarak temizlenmiş olanlar değil, bu ifade ile kastedilen temizlik manevi,ruhi bir temizliktir ki, söz konusu kavramın Kur'an bütünlüğünde ifade ettiği Kur'an'ı okuma ve dinlemenin şartları Kur'an'a göre şekli,formel şartlar olmayıp onu anlamayı sağlayacak olan kalbi ve zihni konsantrasyondur. Kur'an , şirk ve küfürde ısrar ederek iman yoluyla kendini temizlemeyenler  için  pis / necis / kirli  ifadelerini, kullanmaktadır.(Tevbe.9/28) göre Âyetin mânâsı, şirk ve küfürden uzaklaşarak Kur'an'ı kabul edip ona olumlu ve önyargısız yaklaşanlar, yani iman edenler ancak bu Kur'an’dan yararlanabilirler demektir. Nitekim ünlü Arap  filoloğu ve Kur'an dilbilimcisi Ferra (207/822), Âyet’te geçen "mess" kavramına istifade etmek /yararlanmak ; "Mutahharun" kavramına da iman mânâsı vererek bu Âyeti şöyle yorumlamaktadır :  "Kur'an’dan faydalanıp zevk alanlar, ancak ona inananlardır". Bu görüşün altını çiziyoruz. Kur'an dil bilimcisi Ragıp İsfahani (502/1108)de aynı kavramlara şu mânâyı vererek bize göre fevkalede ilginç ve isabetli bir görüşle söz konusu Âyeti şöyle yorumlamaktadır : "Kur'an’ın gerçeklerine ancak nefsini temizleyenler,fesat ve bozgunculuktan kendini kurtaranlar ulaşabilirler". Fahrettin Razi'ye göre "Mutahharun" lafzının mânâsı,”temiz kılınmış” , “arındırılmış” şeklinde olmaktadır. Yani kendi kendini temizleyen değil , Allah tarafından temiz kılınmış, temiz olarak yaratılmış ve temiz olarak yaşatılan anlamındadır ki onlar da meleklerdir. Müfessir İbnü'l-Arabi(543/1148) (Muhyiddin İbnü'l- Arabi değil) de bu görüşün isabetli olduğunu teyit etmektedir. Ayrıca Müslim’ deki şu Hadis de bu yaklaşımı desteklemektedir . "Allah'ı Rab, İslam'ı din, Hz. Muhammed'i de Resul olarak kabul edenler iman zevkini yaşarlar"

Kur'an-ı Kerim'e baktığımızda değişik uslup ve  kelimelerle bu mânâyı ifade eden çok sayıda Âyet görürüz örneğin" Bu Kitap,ancak sorumluluğunu idrak edenler (Müttakiler)için bir yol göstericidir. (Bakara,2/2);"Kur'an ancak inananlar (Mü'min in )için yol gösterici ve onlar için ruhi bir şifadır. (Fussilet,41/44) : "Bu Kitap güzel iş yapanlar(Muhsinin) için rahmet ve yol göstericidir. "(Lokman,31//3)Dikkât edilirse bu Âyetlerde birbirine yakın mânâlar ifade eden "muttakin", "Mu'minin", "muhsinin" gibi kavramlar kullanılmıştır. Bize göre "mutahharun" kavramı da bunlardan birisidir. Buna karşın Kur'an'ın "Kâfirler" için (Hakka,69/50); "zalimler için"(İsra,17/82); "Şakiler için"(A'la,87/17) bir yük ve sıkıntı kaynağı olduğu ifade edilmektedir. Burada üzerinde durulması gereken konu şudur: Bu temayı işleyen Âyetlerin anlam örgüsü ve mânâ akışı iki boyutlu olup bunlardan birisi "icabî" , yani kabul edenlerin , ondan istifade edeceği boyut , diğeri de "selbî "  , yani Ku'an'ı inkâr edenlerin ondan yararlanamayacağı boyuttur. İşte incelemekte olduğumuz  (Vakı'a , 56\77-79 ) Âyetler de bu özelliği taşıyan Âyetlerdendir.

Muhammed Abduh da bu konuda şunları söylüyor: Kur'an'ın insanlar için rehber oluşu , ona bizzat gönül verenler içindir. Ona ilgi duymayanlar ve Allah'a inanmayanlar için olmayıp , onun gösterdiği yola tabi olanlar içindir. Kur'n'ın yol gösterici niteliğinden istifade edecek olanlar , Allah’a inanıp Kur'an'ın gösterdiği yoldan gidenlerdir. " M. Abduh şöyle devam ediyor: " Kuranın öğüt oluşu , iradelerini doğru yola , gerçek ve adalet yoluna yöneltenler içindir. Kendini bu yoldan alıkoyup yanlış yola sapanlar için Kur'an'ın bir etkisi olmaz. Zira, kişinin doğru yolu bulması , onun istek ve ilgisine bağlıdır.  Biz de Abduh’un görüşüne katılarak diyoruz ki : Kutsal kitaplar ilahi vahiy olmaları  itibariyle elbette ki çok önemlidirler. Ancak bu kitaplardan yararlanmak için M.Pcktkhall’ın da dediği gibi onlara inanmak önşarttır. Demek ki bu Âyet’lerde üzerinde durulan konu , Kur’an’ın ilahi bir vahiy olduğu , ancak bu vahiyden istifade etmenin yolunun da -müşriklerin yaptığı gibi onu yalanlamak değil- ona diri bir kalple olumlu yaklaşmak olduğudur. Zira Kitaplar , ölü kalpler için  bir şey ifade etmezler. Onlar diri kalplerle buluştuğu zaman bir anlam ifade ederler. "  Bu mânâda Kur'an , Rasulullah'ın ölüleri değil dirileri uyarmak için geldiğini söylüyor. ( Yasin 36\ 70 ) Zemahşeri : "Diri olanlardan maksat, akıllı olup düşünenlerdir. Gafil olanlar tıpkı ölüler gibidir." diyor. Kur'an birçok yerde bu gerçeğe işaret ederek gerçekleri “büyü , kehanet efsane” olarak nitelendiren , vahiy fikrini ve risalet olgusunu peşinen reddeden kimseler için yapılacak bir şey olmadığını birçok vecihlerde açıklayarak : "Vahiy gökyüzünden elleriyle tutabilecekleri somut bir kağıt parçası halinde indirilse " (Enam 6\7) ; "Gökyüzüne bir kapı açılsa ve inkârcılar oraya çıkarak göğün harikalarını doğrudan müşahede etseler bile , önyargı ve inkâra şartlanmış olan bu kimselerin asla ikna edilemeyeceğini " (Hicr 13\14-15) çok kesin ve net biçimde ortaya koymaktadır.
Netice olarak biz , incelemekte olduğumuz Vakı'a suresi 77-79. Âyetlerden , Kur’an’ın ilahi bir vahiy olduğunu , bu vahiyden ancak ona inananların ve ilgi duyanların istifade edebileceklerini anlıyoruz.  Dolayısıyla bu Âyetlerin ne Levh-i Mahfuz  ve melekler , ne de elimizdeki Mushaf'ı abdestli tutmakla bize göre hiçbir ilgisi yoktur. Hal böyle iken söz konusu Âyetlerin , Levhi mahfuz, melekler veya elimizdeki Mushaf ve onu abdestli tutmakla ilişkilendirilmesi sonucu Ferra ve  Ragıp gibi Kuran dilbilimcilerinin fevkalade isabetli olan görüşlerinin satıraralarında kalarak ilim dünyasına ve islam toplumlarına mal  olmamasını Kuran adına bir kayıp saymaktayız.

http://afyuksel.com
1 Eylül 2000