Kalbim, sanki ayrıldı ikiye ortasından,
Bir avuç hiçran içtim kaderimin tasından.

Göğsümde hasta bir kalp, gönlümde bin elemle,
Kipriğimde titreşen bir kaç avare nemle

Kaderim doldururken sağımı ve solumu
Son bir umut içinde tuttum ölüm yolunu.

Arkamda kara gölgem başımda kızgın güneş
Yine mahsun gönlüme bütün kederlerim eş.

Yine binbir elemle acıyla dolu başım,
Bugün keder yoldaşım, gözyaşı arkadaşım.

Bilmediğim bir yolda durmadan gidiyorum.
Gönlüme,düşünceyi bırak artık diyorum.

Tükenmiyor, bitmiyor bu ıssız yolun ucu
Gönlü dertli olana yolculuk ne yorucu...