1- Zümer Sûresi-68. Âyet: Ve Sura (Sur’da) nefholunmuştur... Bu yüzden, Allah’ın dilediği kimse müstesna (Muhammediler, Arif-i Billahlar), Semavat’ta ve Arz’da (şuurlu) kim varsa bayılmış/ölmüştür... Sonra ona (Sur’a) ikinci (defa) nefholundu; işte onlar kıyam etmiş bakıyorlar. (Hasan Güler “B” Meali)

Allah’ın diledikleri müstesna olmak üzere göklerde ve yerde ne varsa hepsi ölecektir.

(Arabî-Risaleler/3-106- Zümer Sûresi-68)

2- Rahman Sûresi-26.Âyet: Arz’da (bilinçli) kim varsa hepsi fanidir   (nefs ölümü tadar, nesnel alem dönüşümler halinde devam eder.)

Rahman Sûresi-27- Zül Celal-i vel’İkram olan Rabbinin vechi Baki kalır. (Hasan Güler “B” Meali)

Yeryüzünde bulunan her canlı yok olacaktır. Ancak azamet ve ikram sahibi Rabbinin zâtı bâki kalacaktır. (Arabî-Risaleler/3-109- Rahman Sûresi-26,27)

3- Bir âfet vaki olduğunda yahut karanlık saçan bir rüzgâr estiği zaman tekbir getirmelisiniz. Çünkü o siyah dumanı veya tozu bertaraf eder. (Râmûz’ül Ehâdîs-915)

4- Allah Rasûlü s.a.v. Efendimiz;

-Pejmürde olmak îmandandır… diye buyurmuşlardır. (Vasiyetler-Arabi-308)

(Pejmürde:Dağınık/ Eski, yırtık/ Perişan/ Buruşuk, buruşmuş.)

5- Ebu Said el-Hudri r.a. anlatıyor:

— Resûlullah s.a.v. buyurdular ki:

— Bir kimse cennetlik olarak ölünce, büyük veya küçük, yaşı ne olursa olsun, otuz yaşında bir kimse olarak cennete girer ve artık bu yaş ebediyyen değişmez. Cehennemlikler için de durum böyledir. (K.S. / 5095)

6- İnsanın değeri, iyi gördüğü şeyle ölçülür. (Hz. Ali - Hikmetler ve Sırlar/S:176)

7- İman sahibinin çoğu hali, sıkıntı ile geçer. Elindeki şeyler çok bile olsa, yine de sıkıntı içindedir. Çünkü bağlanmış olduğu birçok prensipler vardır. Onları yerine getirmek güçlüğü içinde kıvranır. Dünyada, ancak hiçbir prensibe bağlı olmayanlar rahat (!) eder. Onlar da hiçbir dine söz vermeyen dinsizlerdir. (A.K.GEYLÂNÎ – İlâhî Armağan/27)

8- Aslından ayrılıp çıkan gariptir. Gurbetin acısı da şiddetlidir.

Bedbaht insan ahirette gariptir, mutlu insan da dünyada gariptir.

Ne mutlu gariplere.  (Arabî-Risâleler – 2/249)

9- Tanrının yokluğunu fark etmekle perdelendiler, özlerindeki, sonsuzluk boyutundan ve evrensel şuurdan!  (Ahmed HULÛSİ-Yenilen! – 49)