Kul
ya eyyuhel kâfirûn. Lâ a'büdü ma ta'budûn vela entüm abidûne
ma a'bud. Vela ene a'bidune ma abettüm. Vela entüm abiduna ma a'büd.
Leküm diynüküm veliyeddin.
De
ki,
Ey
Kâfirler!
Ben
sizin tapmakta olduklarınıza tapmam.
Benim
taptığıma (kulluk ettiğime) de sizler tapmazsınız
Ben
de sizin taptıklarınıza tapacak (Kulluk edecek) değilim.
Benim
taptığıma (Kulluk ettiğime) de sizler tapacak değilsiniz.
Sizin
dininiz size, benim dinim banadır...
Ebu'Kasım
Ettebarani... Cebele İbn-i Haris'ten naklederki;
Resûllah(s.a.)
şöyle buyurmuştur.
"Yatağına
uzandığında Kâfirûn suresini oku, sonuna geldiğinde bu şirkten
beraattır."
Tırmızi
ise, bu surenin "Kur’an'ın dörtte birine eşit" olduğunu
ve islam literatürüne Hadis olarak geçtiğini vurgulamaktadır.
Surenin
yorumu şöyle,
Kâfirler
(De ki hitabına muhatap Kureyşliler ve ancak onlar gibi düşünen tüm
kâfirler ile müşrikler içindir.) yani Kureyşliler cehaletin
getirdiği bir anlayışla, Hz.Resûlullah'ı kendi putlarına tapınmaya
çağırmışlar, akabinde kendilerinin de o süre boyunca
Hz.Muhammed'in tanrısına tapacaklarını söylemişlerdir. Bu
istekleri karşısında;
Hz.
Muhammed'e gelen vahiy gereğince onlardan onlardan uzak durması
istenmiştir.
Ve
O dedi ki,
Ey
kâfirler;
"Ben
sizin tapmakta olduklarınıza tapmam" şunu anlatmak istedi,
“Bende
tapınma duygusu yoktur."
Allah'ın
dini olan islâm'da tapınma eylemi bulunmamaktadır.
Zira
Allah tapılacak bir varlık değildir. Kelimeyi Tehvid'in anlamı, İslam'ın
Tevhid dini oluşunun gayesi budur. Bu surenin mahiyeti aslında yukarıda
belirtilen Hadis'ten de anlaşılacağı üzere şirkten kurtulmadır.
Tapılacak olan ilâh, zaman ve mekân kapsamında iken, mekândan ve
zamandan münezzeh Mutlak Yaratıcıya, bir anlamda soyut bir kavram
olan Allah ismiyle işaret edilene bırakın tapınmayı, 0'nu başka
beşeri kavramlarla ve duygularla tavsif edebilmek ve yaklaşabilmek
dahi mümkün değildir.
Put
veya taptığın başka bir nesne kendi dışında da olabilir,
beyinde herhangi bir duygun neticesinde de hasıl olabilir.
Anlamı
değişmez, aynıdır. Tapınma istikametinde yerini alır.
"Erayte
Menittehaze ilahehu hevahu" (Furkan43) (Kendi Hevasını kendine
tanrı edineni gördün mü?) âyeti anlatılana ışık tutacak, deşifre
edebilecek niteliktedir.
Birey,
"kendi özüne" yaptığı derûni bir seyirle Mutlak varlığı
vasıfları ile tanımaya "Allah'ın ahlâkı ile ahlâklanmaya"
başladığında asla tapılacak bir varlık olmadığını algılayabilir
hâle gelir.
Enam
suresinin 79. âyetinde sıradışı bir Resûl olarak bilinen, (diğer
Resûlleri küçük görmek anlamında söylemiyorum. Ancak bunu ifade
ederken onun değerini de bildiğim kadarıyla belirtmeliyim) Hz. İbrahim(a.s)'in
Kur'an'daki "inni veccehtü vechiye lillezi fetarassemavati
velarza hanifen ve ma eneminel müşrikiyn" (En'am-79)
(Ben
hanif olarak vechimi 0 veche döndürdüm ki semaların ve arzın fatırıdır,
ben müşriklerden değilim.) deyişiyle bu husus vurgulanmaktadır.
Yani
kendi vechi dahil, Allah'ın vechi her yerde ve her surette ise, bir
vechin diğer bir veche tapınması mümkün müdür.?
Bu
şartlar altında, tapan veya tapılacak bir varlık olabilir mi?
Ahmet
F.YÜKSEL
