(Bu Yazı 29 Aralık 1999 tarihli Akşam
Gazetesinde yayınlanmıştır.)
Kur'anı
Kerim'de, Hz. Resûlullah'ın anlatımıyla, "Benim algıladığım
, eşi ve benzeri bulunmayan Allah'tır"
"Ve
ben sadece kulluğumu yerine getirmekteyim, bu yönde yaptığım çalışmalar,
asla bir tapınma değil sistemin etkinliklerine karşı alternatif
bir üretimdir" denmek istenmiştir. Birey ancak bu idrak
seviyesine ulaştığında şirkten kurtulmuş olabilecektir.
"Tapınma" çeşitli toplumların, örtülü bir şuur anlayışı
içinde iman ve sevgiye dayanan, bir menfaat beklentisi içindeki yönelişlerinin
tabii neticesi olarak tezahür eder.
"Kulluk"
olarak ifade edilen ibadet kelimesi ise bu anlamın yerini tutmadığı
gibi o kelimenin yerine de tapınma kavramını monte etmek Kur'an'a
gerçekçi bir yaklaşım sağlamamaktadır...
Ayeti
Kerime'de geçen, "Cinleri ve insanları sadece kulluğumu
yapmaları için yarattım..." (51-56) ifadesi ile bu hususa
temas edilmektedir. Kur'an'ı tevil ilmi ile tanınan ibni Abbas
Radiyallahu anh, kulluğun "Liya'rifun" şeklinde
yorumlanması gerektiğini söylemektedir.
Şayet
bu şekilde değerlendirilirse, yani Liya'büdün kelimesini
"Liya'rifun" olarak düşünebilirsek , iyyake nabüdü
ifadesinin gerçek anlamının da kulluğa dayandığını ve onun
irfan manasına geldiğini kabul ederiz.(Bak.-Hz.Muhammed Neyi
Okudu-Ahmed Hulûsi)
Abduliah
bin Ömer nakleder ki, "Hz. Resûlullah (s.a) tavaf ve akşam
namazı sonrası kıldığı iki rekatlık namazda Kâfürun ve İhlas
suresini yirmi dört veya yirmi beş kere okuduğuna rastladım."ibn-i
Ömer'in naklettiği bu olay, bize göre Kâfürun Suresi ile İhlas
Suresinin paralellik içinde değerlendirilmesi gerektiğini göstermektedir.
Surenin
genel anlamda değerlendirilmesi yapıldığında tapınmanın değil,
kulluğun esas alınmasının gerekli olduğu görülecektir. Bunu
kabul etmeyen müşriklerle Hz. Resûlullah'ın yolları aynlmıştır.
Müşrikliğin açık belirtileri olduğu gibi, bireyin kendini tanıma
aşamasında ileri boyutlarda da şaşırtıcı bir şekilde devam
ettiği ve varlığını "Gizli şirk" vasfında sürdürdüğü
görülmektedir.
İslam'a
sayısız eserler kazandıran ve onları Hz.Resûlullah'ın (s.a.v.)
talimatı ile yazdığını belirten, gördüğü rüyaya yaptığı
yorum ile belli bir süre için, kendisini "velayet evinin duvarına
konan son kerpiç" şeklinde düşünen ve ehlince zamanın dörtlerinden
olduğu belirtilen İbnu'l Arabi Hazretleri beyanlarında; "Bütün
akidelerin doğru olacağını, bütün putların bir parça tanrılığa
sahip olduğunu, dinlerin bir olduğunu; bütün eşyalarda tanrılık
buIunduğunu, tanrılık iddia edenin davasında haklılık bulunduğunu"
söylediğinde acaba neyi anlatmak, kastetmek istedi?
Tartışmasız
yüksek düzeyde bir Veli olan, islam'da Vahdet-i Vücud teorisi ile
çığır açıp bu düşünceyi yaygınlaştıran, çoğu zaman
Velileri dahi şaşırtacak sözleri ve inanılmaz eserleri ile ortalığı
allak bullak eden bu Zatın ilmi sizce, Hz. Resûlullah'ın (s.a.v.)
ortaya koyduğu ilme ters mi düşüyor?
Ahmet
F.YÜKSEL
