Bir gün evlatlarını karşısına aldı, nasihatlarda  bulunmaya başladı:

- Allah hakkı için evlatlarım; benden sonra hırsınıza uyup, yoksulların hakkını vermemezlik etmeyin. Bu onda birleri vermek suretiyle Allah korumasına girin ki; diğer mallarınız elinizde kalabilsin!.. Tüm mahsulleri gayb hazinesinden veren Allah'tır!.. Gelir olduğunda ondan sarf etmen, gerçekte kazancınızdır!..  Köylü ürününü tarladan çıkarır ama, tohumunu yine tarlaya eker!.. Gerektiği kadarını tohumluk yapar, çünki; tekrar mahsul elde edeceğinden şüphesi yoktur!.. Kunduracı da ekmeğinden arttırdığı para ile deri alır; rızkım bu yoldandır, der... Kazanacağını bildiğinden, sarf etmekten çekinmez. Fakat; bu toprak ve deri, birer perdedir!.. Asıl rızkı; her an Allah'tan bil!.. Elde ettiğin kârı, elde ettiğin yere ekersen, birine karşılık yüz bin elde edersin!.. Diyelim ki; tohumu ektin ama, ürün olmadı!.. Ne yaparsın?. Allah'a el açmaktan, yakarıp, dualar etmekten başka ne gelir elden?.. Bütün çırpınışların, dövünmelerin, yalvarmaların; rızkı onun verdiğinin delili değil midir?.. Bu suretle bilir, anlarsın ki, rızkın; aslının aslı O' dur!.. Ne Zeyd'den, ne de Amr'dan!..  Sarhoşluğu O'ndan iste, şaraptan, esrardan değil!.. Çünki; bütün bunları bırakıp gideceksin!.. Kendine gel. Gel de kimi çağırıyordun, kimden yardım istiyordun gör ve düşün!.. Şimdi de onu çağır, başkalarını bırak!.. Bırakırsan, işte o zaman  cihan mülküne varis olursun!.. Bir zaman gelecek ki; kardeş kardeşten, oğul babasından kaçacak!.. O anda her dost , düşman kesilecek!.. Çünki; onlar senin putundu, mani oluyorlar, yolunu kesiyorlardı. Dost bildikleriniz sizinle zıtlaşırlarsa, yüz çevirip, düşmanlık ederlerse, de ki;

- "Yarın olacak şey, bu günden oluverdi, kıyamette yaşayacaklarımı, dünyada iken yaşadım!.." dersin.
Mal da gidecek, ömür de!.. Dostun sana düşmanlık eder, hasedini, kinini dışarıya vurursa; senden yüz çevirdiği için feryat etme, kendini ahmak ve bilgisiz duruma düşürme, Allah'a şükret; yoksullara ekmek ver ki, ebedi ve doğru bir dost aramak üzere çuvalından tez çıkasın!.. Ne nazlı, ne vefalı bir dosttur ki o; ölümünden sonra da dostluğu, bağlılığı kat kat artarak devam eder!.. O dost; ya padişahtır, yahut; makbulü olan, katından bir şefaatçidir!..  Düzenbaz, hileci, riyakar dosttan kurtuldun, ölmeden önce onun hilesini sezdin,
bu senin için hazineler değerindedir!.. Halkı sana karşı kötü huylu eder de,sonunda çaresiz kalır, hepsinden yüz çevirirsin!.. Nihayetinde hepsi sana baş kesici düşman olurken,kabrinde:" Ya Rabbim: Tek başıma bırakma beni!.." diye feryat edersin. Ey cefası, vefalıların ahdından güzel olan dost; vefalıların bal gibi vefaları da sendendir!.. Ey ambar sahibi; sözü aklınla duy da, buğdayını Allah yerine saç!.. Ki, hırsızdan da emin olasın, buğday bitinden de!.. Şeytanı ve oğullarını beraber ve çabuk öldür, çünki o; seni yoksullukla korkutup durmadadır!..
Adam bunu gibi öğütler verdi durdu evlatlarına. Ama çocuklarının yeri çoraktı, bir fayda vermedi. Çabaları boşa gitti. Öğüdü duymak ve kabullenmek için, kabul edici kulak gerek. Duymayan inatçı bir adam, yüzlerce söyleyeni âciz bırakır. Nebilerden daha öğütçü, daha güzel sözlü kim vardır?. Nefesleri taşa bile tesir eder de,  bahtı kötü kişiye kâr etmez!..

Mesnevi:5.Cilt- Sayfa:123-.....-128