DEVE İLE FARE

Bir fareceğiz devenin yularını eline aldı , kurula kurula yola düştü. Deve , tabiatındaki mülayimlik nedeniyle müdahale etmedi , beraberce yola koyuldular.

Farenin :

-“Ben ne pehlivan , ne yiğit bir ermişim !...”  diye içinden geçirdikleri deveye yansıdı , malum oldu , o da :

-“Gururla önümde yürü bakalım , ben sana gösteririm. “ dedi.

Gide gide bir büyük ırmağın kenarına ulaştılar. Öyle büyük ve derindi ki, fil dahi zebun olurdu. Fare kas katı kesildi , kala kaldı olduğu yerde.

Deve :

-Ey dağda , ovada bana arkadaş olan ; sen kılavuzsun , öncümsün benim . Niçin şaşırıp durakladın. Gir suya , ercesine ayak bassana ırmağa, dedi.

Fare dedi ki :

-Bu pek büyük , pek derin bir su . Arkadaş , doğrusu boğulmaktan korkuyorum.

Deve :

-Hele bir göreyim , ne kadarmış şu su , dedi , ayağını ırmağa soktu ,

-A hayvanların kusuru , a kör sıçan !... Diz boyuymuş ancak. Neden şaşırdın, diye alay yollu söylenince , Fare dedi ki :

-Ey hünerli deve , sana diz boyu ama benim tepemden yüz arşın aşar. Dizden dize fark var. Sana karınca gibi lakin bize ejderha !...

Deve dedi ki :

-Öyleyse bir daha küstahlık etme de canın yanmasın. Kendin gibi farelerle boy ölçüş sen , deveyle sıçanın sözü yoktur.

Fare :

-Tövbe ettim. Yaratanın hakkı için beni bu helak edici sudan geçir!... dedi, deve de acıdı.

-Haydi hörgücüme sıçra da otur . Bu geçiş benim işim ... seni de , senin gibi yüzlercesini de geçiririm , dedi.

Sultan değilsen ; yürü raiyet ol!...

Ticarette kâmil değilsen; yalnız başına dükkan açma , yoğurulup kemâle gelinceye kadar birisinin hükmü altına gir!...

“Susun dinleyin” hükmünü işit , sükût et!.. Madem ki Hakkın dili olamadın , bari kulak kesil!...

Mesnevi : 2.Cilt - Sayfa : 264 -....- 267
Hamdi CENİK/İSTANBUL