DİKEN DİKEN

Tatlı sözlü , fakat kötü huylu adam yol üzerine diken dikmeye başladı . Dikenler gün geçtikçe çoğalıp  halkın ayağını kanatmakta , elbiseleri takılıp yırtılmaktaydı . Her kes :

-“Bunları mutlaka sökmelisin !...” derken , O’ da  :

-Evet , bir gün sökerim !... diyordu.

Vali de olaya muttali olmuş :

-Bunları sök , diye emir vermiş , lâkin O’ nu da :

-“Tamam sökeceğim “ , “yarın sökeceğim” , “bir gün sökerim” diye atlatıp duruyordu.

Bir müddet böyle idare etti. Bu zaman zarfında diktiği dikenler kökleşti , kuvvetlendi.

Vali bir gün :

-Ey sözünde durmayan!... Buraya gel, emrettiğimiz işi sürüncemede bırakma, hemen gereğini yap , dedi.

Adam da :

- Babacığım bir hayli gün var. Bu gün olmazsa yarın yaparım. Allah’ın günleri çuvala girmedi ya !... diye karşılık verdi. Bunun üzerine vali :

-Hayır , acele davran. İşi savsaklama. Sen hep yarın yaparım diyorsun ama , şunu bil ki ; gün geçtikçe dikenler büyüyüp kuvvetlenirken , diken sökecek olan ise ihtiyarlayıp, kuvvetten düşüp , âciz hâle geliyor.

Her kötü huyunu ; devamlı ayaklarını paralayan , başkalarını zarara uğratan bir diken bil. Onlardan gafilsen bari kendine verdiğin azabı bil!... Ya kökünden hallet bu işi bitir , ya da bu dikenleri gül fidanına çevir. Yarın yaparım deme , nice yarınlar geçti , âgah ol!... Gaflete düşme !... Niceye kadar duygu gözüyle bakacaksın ?...   Duygu gözü attır . Binici ise Hak nûru. Binici olmadan at ne işe yarar?... Ata terbiye ver !... Kötü huylarını terk ettir. Bil ki atın gözü ottan , otlaktan başka yerde değildir. Hak nûru , duygu nûruna binerse ancak o zaman Hakk’a rağbet eder. Binicisi olmayan at yol gitmeyi ne bilir ?...

Mesnevi : 2.Cild - Sayfa : 94 -...- 105
Hamdi CENİK/İSTANBUL