EBUBEKİR

Harzemşah sultanı Sebzvar şehrine savaş ilan etmiş, bozguna uğrayıp, yenilgiyi tadan şehrin ileri gelenleri bir heyet teşkil ederek padişahın huzuruna gelip dediler ki:

- Ey aslan huylu!.. Canımız, malımız, her şeyimiz senindir!.. Bir zamancağız onu bizlere emanet bırak!.. Kulağımıza küpe tak, bizi kul et, yalnız canımızı bağışla!.. İstediğin her vergiyi, her hediyeyi verelim!.. Hatta onu her yıl arttıralım!.

Sultan:

- Sizden bir tek şey istiyorum. Eğer getirmezseniz; size öyle kötülükler ederim ki, ekin gibi keser biçerim hepinizi!.. Ne vergileriniz, ne de yakarışlarınız fayda vermez o zaman!..  Dedi.

Gelenler birbirlerinin yüzlerine bakıp, merak içinde Sultanın isteğini bildirmesini beklemeye başladılar...

- Bana armağan olarak bir Ebubekir getireceksiniz!.. İşte o kadar!.. Yoksa bu işten sizin için bir kurtuluş yoktur, dedi Muhammed Alp Ulug Harzemşah.

- Aman Sultanım!.. Hiç dere içinde ıslanmamış toprak bulunur mu? Yoluna çuvallar dolusu altın serelim, ne istersen yapalım!.. Lâkin Ebubekir isteme bizden. Sebzvar'da nasıl olur da Ebubekir bulunur?..

- A Mecûsiler!.. Ben çocuk değilim ki, altına gümüşe hayran olup, aldanayım!.. Ebubekir isimli birisini  armağan olarak getirmedikçe, yapacağınız hiç bir şeyin faydası olmayacaktır !..
Şehirliler her yere haberciler çıkardılar, sağda solda, her duvar arkasında, her harabede, mağaralarda, kovuklarda, mamur yerlerde, yıkıntılarda Ebubekir var mı  diye aramaya koyuldular. Üç gün, üç gece aranmadık, bakılmadık yer  bırakmadılar. Nihayet bir arık Ebubekir bulabildiler. Yolcuymuş. Hastalıktan, yıkık bir yerin kuytusunda kuruyup kalmış. Uyurken fark etmişler onu:

- Kalk, çabuk kalk!.. Padişah istiyor . Senin yüzünden şehrimiz ölümden kurtulacak, dediler..

Adam dedi ki:

- Ayağım olsaydı, yürüyecek kudretim bulunsaydı zaten buralarda durmaz, gideceğim yere giderdim!.. Bu düşman yurdunda kalır mıydım hiç?.. Sevgililerin şehrine koşardım!..
Ölü taşınan bir salaca getirip, Ebubekir'i üzerine yatırdılar. Hamallar tarafından Harzemşah'ın huzuruna götürdüler.

Sebzvar; şu cihandır, Harzemşah; Rabbül Alemin... Hak yolcusu, er kişi burada zâyi olur gider!.. Resul: "Allah, sûretlerinize bakmaz, ancak kalplerinize bakar... Allah: Ben sana, bir gönül sahibinden bakarım... Secdene, altın vermene bakmam!... bile demektedir.  Sen; gönlünü gönül sandın da, gönül sahiplerini aramayı bıraktın!.. Gönül, öyle bir varlıktır ki; bu yedi gök gibi yedi yüz tanesi kaybolur gider içinde!.. Bu çeşit gönül kırıklarına gönül deme, Sebzvar'da Ebubekir arama!.. Gönül sahibi, altı yüzlü aynadır!.. Allah, altı yönde de o aynadan nazar eder!.. O gönül sahibi vasıta olmadıkça da nazar etmez. Kabul ettiğine onun için şefaatçi olur, reddettiğini onun için reddeder!.. O olmadıkça kimseye rızık vermez!.. İhsanını onun eline kor, onun elinden ihsanda bulunur!..

Ey padişahlar padişahı!.. Sana gönül getirdim, şu Sebzvar'da bundan daha iyi gönül yoktur!.. Onun yüzünden aman bulur her şey!...

Mesnevi:5.Cilt-Sayfa:71-......75