GAFİL

Köylünün biri öküzünü ahırda her zaman ki yerine bağladı, gitti.  Aslan gelip öküzü yedi,  yerine geçip oturdu. Köylü geceleyin ahıra girip, karanlıkta, el yordamı ile öküzün bulunduğu yere geldi. Elini  uzattı, sırtını, yağrısını bir aşağı, bir yukarı başladı okşamaya. Aslan içinden diyordu ki :

-“Beni öküzü sanıyor. Eğer aydınlık olsaydı ödü patlar, yüreği kan kesilirdi. Fakat şimdi pervasızca okşuyor, kaşıyor...”

Allah ne diyor : Eğer biz kitabımızı dağa indirseydik paramparça olurdu. Ey mağrur kör , Tur Dağı benim adımdan dağılmadı mı?... Uhud Dağı beni anlasaydı o dağdan ırmak ırmak kan akardı!...

Gafilce yapıştığın bu adları taklitsiz alıp, idraka çalışsaydın ; Hakkın lûtfuyla nişansız bir hale gelir, göz kamaştırırdın.

Mesnevi : 2. Cild - Sayfa : 39 - 40
Hamdi CENİK/İSTANBUL