Bir bey sabah uyandığında yıkanması gerektiğini fark etti, kölesine seslendi:

- Sungur uyan , başını kaldır yastıktan. Hamam tasını, peştamalı, havluyu, kili, altın tası al , hamama gidelim. Haydi çabuk ol!..

Sungur kalktı hemen, söylenenleri aldı, beraberce yola dizildiler. Güzergahlarında ki mescitte de  sabah ezanı  okunmakta idi. Sungur namaza pek düşkündü, beyine dönerek :

- Ey kuluna iltifatlarda, ihsanlarda bulunan beyim ; şu dükkanda azıcık otur da namazımı kılayım, dedi.

Bey dükkanda oturdu, imamla cemaat namazlarını kılıp mescitten çıktılar. Sungur kuşluk çağına kadar içerde kaldı. Bir müddet daha bekledi bey, sonra mescidin kapısından içeriye seslendi:

- Sungur, ne yapıyorsun?.. Neden dışarı çıkmıyorsun?

Sungur içeriden:

- Efendim, bırakmıyorlar. Birazıcık daha sabret, hemen geleceğim, diye seslendi.

Bey tam yedi kere seslendi, bekledi ... bekledi. Her seslendiğinde de  “Efendim geleceğim, sabret!.. “ diyordu. Nihayet Sungur’un bu cilvesinden  usandı, sabrı tükendi :

- Yahu!... Mescitte kimse kalmadı, seni orada kim tutuyor, bırakmayan kim , diye sordu.

Sungur dedi ki:

- A Efendim!... Seni dışarıdan içeriye sokmayan var ya!?... İçeri girmene izin vermeyen, adımını dahi atmana müsaade etmeyen ... İşte benim de dışarı çıkmama mani olan, izin vermeyen O’ dur !...

Balıkları karaya çıkarmayan deniz, karadakileri de denize sokmamaktadır. Balığın aslı sudur, diğer hayvanların ki ise toprak. Bu işte hîle ve düzene başvurmanın ,tedbirler almanın faydası yoktur!...Kilit pek kuvvetli, açıcı da Allah’tır. Teslimiyete yapış rıza göster.  Kendini unuttuğunda seni anarlar , kul olduğunda da âzat ederler!...

Mesnevi:Cilt-3  Sayfa:249-250
Düzenleyen: Hamdi Cenik