"Aradığınıza
ulaşılamıyor... Şu anda ya kapalı, ya da kapsama alanı dışında..”
sözünü
çoğunuz biliyorsunuzdur.
Peki
ya siz !...
Kapalı
mısınız?
Kapsama
alanı dışında mısınız?..
Bir
bilseniz kimler tarafından aranıyorsunuz! Ama, ya kapalısınız ya da
kaplama alanı dışında...
“Onların
kalpleri mühürlüdür, görmezler işitmezler”
uyarısı, kapalı olanı mı anlatmaktadır yoksa!...
Kapalıysa,
zaten yapacak bir şey yok... Kapsama alanı dışında ise veya cihazın
kapasitesi yetersizse...
Bir
şeyler yapma şansı var o zaman...
Ya
cihazın gücünü artırmak için, mevcut ‘çip’lerinin
kapasitesini artırmak, yeni çipler ilave etmek, ya da kaplama alanı içine
girmek için güçlü santralların yanında veya yakınlarında bulunmak.
Kolay
değil tabi, böyle güçlü santralların yakınında olmak... Cihazı
yetersizse, mevcut kapasitesi bile zarar görür. Yanar bazı devreleri, sağlıklı
düşünemez, başka devreleri de etkilenir zarar görür.
Ya
suya düşerse cihazı?..
İşte
o zaman fena!.. Eski haline bile gelemez, suya girmiştir çünkü...
Cihazı
güçlü ve sudan etkilenmezse mesele yok...
Ama,
çok nadirdir suya girip de ıslanmayan...
Ateşe
düşüp de yanmayan...
Havasız
kalıp da boğulmayan...
Yere
düşüp de kırılmayan...
Doldurulup
da patlamayan!..
Patlamazsın
değil mi?.. dedi..
Durup
dururken patlamaz her halde diye düşündüm.. Belirli bir enerji
birikiminden sonra, en zayıf yerden, nereden çıkabiliyorsa, orayı
darmadağın yaparak çıkıyordu..
Patlıyordu
daha doğrusu..
Öyle
olmamış mıydı..
Durup
dururken patlamaz dedim ya...Ne yapılıyordu ki, yani nasıl bir etki
neticesi nasıl bir tepki oluşuyordu.
“
Attığın mermiye
dikkat etmezsen, düşman bildiğin yerine, sekip bir yakınını
yaralayabilir!. Daha da beteri kendi beynine zarar verebilirsin; ki bunun
telâfisi de mümkün olmaz” demiyor
muydu.
“Bu
toplumdan yayılan düşünce dalgaları, kara bulutlardaki yıldırımların
oluşmasına yol açan dalgaları üreterek; paratonerlik yapıyorlar
demektir yeryüzünde!. Doğa ve insan bütündür; sürekli birbirini
etkilemektedir!” demiyor
muydu.
Demek
ki bu işler böyle demiştim kendi kendime...
Ama
bu işlerin böyle olmadığını da fark ediyordum bir zaman sonra...
“Denizler
; helak ve boğulmacalarla dolu. İnce bir kıldan daha ince, keskin bir kılıçtan
daha keskin” demişlerdi... Hangi denizlerdi onlar?.. Hangi incelik, hangi
keskinlikti?.. Nasıl boğulurdu, helak olurdu insan buralarda...
Hani
Hayyam’ın dediği gibi ;
“Bu
dünyadan başka dünya yok arama,
Senden
benden başka düşünen yok arama...
Vazgeç
ötelerden, yorma kendini
O
var sandığın şey yok mu, o yok, arama...”
Var
sanmıyordum ama, olmadığını da bilmiyordum... Hissediyordum sadece...
Ve
O’nunla karşılaştığım an ; “İşte!” dedim,
“Tanrının benim çözmem için yarattığı bir problem... Ve aynı
zamanda başıma bela ettiği bir muamma...”
Gerçekten
bela olduğunu yıllar sonra anladım...
Belanın
da, bildiğim bela olmadığını...
Hırsız
dediler ; bana ait olmayan bir şeyi sahiplendiğim için...
Sahtekar
dediler ; istedikleri gibi hareket etmediğim için...
Yalancı
dediler ; doğrularının tersini söylediğim için...
Karar
verdim susmaya, konuşmamaya... Rüzgarın yönünü değiştiremediğim
zaman, yelkenleri rüzgara göre ayarlamaya karar verdim...
Çünkü
dünya, karşılaştığımız fırtınalarla değil, gemiyi limana getirip
getiremediğimizle ilgilenir demişti düşünürün biri...
Yılların
geçmesine öfkelenmemeye ; geçliğine yakışan şeyleri gülümseyerek
teslim etmeye çalıştım geçmişe...
Yapamayacağım
şeylerin yapabileceklerimi engellemesine izin vermedim...
Ara
sıra isyana yönelecek olsam da bilirim ki, evreni yargılamak imkansızdır.
Onun
için kavgaları sürdürürken bile kendi kendimizle barış içinde olmalıyız...
Zira
;
Gerçekten
severse eğer kişi
Pervane gibi özler ateşi
Sevip te yanmaktan korkanın
Masal anlatmaktır bütün işi...
Murat
ÇELİK
