Evim
, beş katlı bir apartmanın zemine bitişik giriş katında konumlanmış
, apartmanımız tapuda “kârgir bina” olarak geçiyor.
İki
caddenin kesiştiği köşede , mütevazı ve her an belediyeciler tarafından
ırzına geçilmesi muhtemel bir bahçesi var.
Bahçe
hafif bakımlı , ağırlıklı bakımsız...Zira, onunla ilgilenen sadece
bir veya iki kişi var.
“Bakarsan bağ olur , bakmazsan dağ olur” atasözünü tüm gün
zikreden, sık rastlanır bahçelerden.
Odaların
penceresinden fırlatılan istemsiz bakışlar, yoldan geçenlerin ancak
belini nişanlayabiliyor.
Giriş katı, ama aydınlık , giriş katı, ama parlak , giriş katı ama
ferah...
Sanırım pozitif bir ley hattı üzerine kurulu
ya da pozitif bir ley hattı altında ...
Nasıl mütalaa edebilirsen et!..
Sevgililer
geliyor, çifte kumrular . Duvarlara bitişik hiza oturup
kızların boynuna kolunu atan erkekler veya utangaçlığını cilve
kisvesine sokan , fingirdek kızlar...
Bazen
apartmanın gecenin karanlığındaki gölgesine sığınmış , şoför camı
numunelik bir açıklıkta , içeriden çıkan sigara dumanını doğrulayan,
karanlıkta kedi gözü sigara izmaritleri , hafif öpüşmeler ve kaçamak
vücut oyunları.
Apartmanımızın
etrafına fırlatılan bakışların ağına düşürdüğü birçok manzaradan birkaçı bunlar.
Dün
işten erken gelmiş, sabah ve öğlen ışığının odaya girip doktorun
eve girmemesi batıl inancı ile yarım açık bıraktığım
perdeleri , dışarıyı kendimden perdelemek için kapatmak üzere
bir atılım yapmıştım
ki, bakışlarım bir çifte mıhlandı.
Ama
durum bu sefer oldukça farklı idi. Kız oğlanı umursamazlık rüzgârı
ile döverken , oğlan da atalarından gelen genetik intikalin kendine taktığı
madalyondan aldığı cesaretle kızı sağ kolunun
arasına sıkıştırmış , hafif Hizbullah benzeri bir organik bağ
atmış , ara sıra da hafif yumruklar savuruyordu.
Kız
ise kendinden beklenmez bir cesaretle , rakibini yoran bir boksör edası içinde
yumruklara tepkisiz kalıyor ve gerçekten de, fırsatını bulup asıl oğlanın
boşluğunu yakalayınca, ŞAP diye tokatı patlatıyor, asıl oğlandan
gelen artçı ve sert yumruklara da göğüs geriyordu.
Belki
bu gençler , flört döneminde idi ve bence çok şanslı olmalıydılar,
zira birbirlerini dövebilecek kadar çok kısa zamanda tanımaları bitişi
mümkünleştirecek ve bir başka denemeye yelken açabileceklerdi. Ya da nişanlıysalar,
ufak aldım-verdim maddiyatçılığı ile geçiştirilecekti. Evli iseler
gerisini düşünemiyorum, düşünmek de istemiyorum.
Ama
sorun neydi ki ? Sanırım hepinizin aklından birkaç konu şimdiden geçmiştir.
Belki bazı hatıralarınız da gelip önden , yandan sizi kakmaya başlamıştır
bile....
Kız iş yerinden veya okuldan bir erkek arkadaşı ile bir çay bahçesi
veya kafeye çıkmış ve oğlanın arkadaş veya akraba paparazileri tarafından
gammazlanmış olunabilirdi.
Veya ailelerin varolmalarının dayanılmaz ağırlığının uyguladığı
basınçla , düşmanı içten kır politikası işlemiş , istenmeyen damat
veya istenmeyen kız komplosu tutturulmuş olunabilirdi.
Ne olursa olsun, sonuçta tüm hasılat bu iki gencin bedeninden toplanıyordu.
Neyse,
perdeyi kapattım, dışarıdan perdelendim. Çift, bakışlarımın ateş
hattından çıkıp gidiverdi.
‘Arkası
yarın’ şeklinde , ertesi gün aynı çift bu sefer çalışma odamın
penceresinden içeri girdi.
İnsanlar aynı iki
insandı, muhit aynı muhitti , saatler bile neredeyse aynı idi , kıyafetleri
yine aynı kıyafetti , ancak bu sefer oğlan kızın kafasını kuş tüyü misali, kollarının arasına yaslamış bir şekilde
bulutlar üzerinde imiş gibi götürüyordu.
Neydi
değişen?... Sadece 1140 dakika içinde, nasıl olmuştu da dün
birbirlerini dövenler yerine, bugün sevenler gelmişti. Ya da yarın artık
yine geri gelemeyecekler miydi birbirlerini dövenler?..
Sanırım
, bir anlık öfke, bir anlık kızgınlık, duygularımızı çabucak ateşliyor
ve organlarımızı birbirimize karşı bir torpido veya güdümlü mermi
gibi harekete geçirmeye neden oluyordu.
Bunun
biyokimyasal bir hareketlenme olduğu kesindi , dışarıdan alınan ve alışkanlıklarımıza
ters gelen birtakım tesirler beyinde nöronlar arası kısa devre oluşturuyor,bedenin
hormonlara teslim olmasına yol açıyor, bunun akabinde de bir sürü
zincirleme reaksiyon sonucu fiiller ortaya çıkıyordu.
Bazen
geriye dönülmesi mümkün olmayan pişmanlıklara vesile olacak fiiller...
Yukarıda
yarı mizah , yarı trajedi şeklinde anlatılan gibi daha bir sürü olay
hayatımızı delip geçiyor ve bizden insanlığımıza dair bir parçayı
da yanında alıp değersizlikler denizinde çürümeye mahkum ediyor .
“Öfkelendiğinizde
, ayakta iseniz oturunuz ; oturuyorsanız yan yatıp uzanınız”
Hadisi
Şerifinde ise, öfke ve kızgınlık anında beyinde oluşacak nöronlar
arası kısa devreden dolayı hasar gören beynin
bir an önce kan ile takviye edilerek , bloke olmasını önleyecek
veya asgari seviyeye düşürülmesine yardımcı olacak hormonal değil,
akla dayalı bir fiil ortaya koymak prensibi oluşturulacaktır.
“Allah
kulunun aklını başından alır ve bir fiili yaptırır, daha sonra da aklını
ona tekrar iade eder ve o kişi ‘tüh ben bu fiili nasıl işledim der’
, pişman olur...”
Bu
Kudsi Hadis’te , yukarıda göklerdeki bir sadist tanrıdan değil de,
beyinde tebarüz eden bu biyokimyasal işlemden
söz edilmekte sanırım...
Şu
an ayakta iseniz....
İlk planda oturmak ,
Daha sonra da yan yatmak ve uzanmak
var sanırım....
Veya
tersi !....
Hayrettin
ZOR
28/03/2000
