Uyudun
uyanmadın olacak,
Kimbilir;nerde,nasıl,kaç
yaşında?
Bir
namazlık saltanatın olacak,
Taht
misali o musalla taşında.......
Diyor şairimiz Cahit Sıtkı TARANCI ,ünlü “Otuz beş yaş” şiirinin
sonunda.
Bu dizeler her
zaman değişik çağrışımlar yapmıştır bende. Hayatın kendisi gerçekte
bir saltanatlık namaz değil
midir?..Ezanı ve kameti kulaklarına okunduğunda henüz dünyaya yeni
gelmişken,bunun namazı ne zaman kılınır
acaba?..
Emekleme,konuşma,okul,tahsil hayatı,ve nihayet ayakları üzerinde
durabilme , kendi kararlarını verebilecek duruma gelme sanki hep birşeylerin
hazırlığı....hayatında yapacaklarının ön çalışması..acaba:Bir
saltanatlık namazın niyeti midir?
Gençlik.....Eksiklerimizin hiç
hissedilmediği,dünyanın sanki bizim eksenimizde döndüğü hissinin yaşandığı,taş
sıkılsa suyunun çıkarılacağı,sahip olunan güç,kuvvet,kudret ile her
şeye hükmedilebilecek zannı,sahip olabileceklerine sınır getirmeme....üstelik
her kesin kendine ihtiyaç duyabileceğini ama kendinin böyle bir durumla
karşılaşmayacağı,
her şeye hükmedebileceği
kanısı:Allah’ın varlıkta hükmünü dilediği gibi yürüttüğünün
sembolik yaşantısı olan bir saltanatlık namazın “kıyam”ı mıdır?
Yaş otuz beş,yolun
yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak,yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne?
Benim mi Allah’ım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünüyorsunuz?
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar.....
Bir halk deyimi
vardır:Kafasına dank etmek.....İnsan kabre konduğunda,henüz durumunun
farkında olmadığından mıdır,doğrulup kalkmak ister ama kafası
tahtalara değer ve demek ki ben ölmüşüm diyip, içinde bulunduğu hali
anlaması şeklinde anlatılan olaya bağlarlar yukarıdaki deyimi.. Hayatın
kafaya dank ettiği çağ hangisidir acaba?Delikanlılıktaki cevherin yok
olduğunu,şakaklara karların yağdığı,aynalarla dostluğun
kesildiği çağ...Artık “dünya için mutlaka gereklisin,sen
olmazsan olmaz “
fikrinin iflasının
idrak edildiği,ayakların yere bastığı,değerini tüm gerçekliğiyle
algılama durumunun oluştuğu,kudretinin
idrakından az olduğunun bilincine erişme:Mutlak varlık önünde
acziyetin ifadesi olarak eğilme şeklinde sembolize edilen o bir
saltanatlık namazın “Rükû”su değil midir?
Musallaya getirilmeye sebep....Melekül Mevt’e emrolunan hüküm
gereğince ruhun biyolojik beden ile ilgisinin kesilmesi.... Bedenin yok
olması,ona sahip iken,onun kayıtlılığından kurtulabilmiş ise bu
boyuta ait gerçek “fena” halinin yaşanması,keskinleşen görüşü
ile varlıkta yegane mevcudun “Vahid’ül Ahad” olan Allah olduğu şahadetinin,sahibini
taşıdığı miracının sembolik hareketi
bir saltanatlık namazın “secde”si değil midir?
“Esselamü aleyküm ve rahmetullah...Esselamü aleyküm ve
rahmetullah....”
-Aziz Cemaat:Bu mevtayı,hali hayatında,kemali sıhhatinde iken nasıl
bilirsiniz?
-İyi biliriz...Allah Rahmet eylesin..
-Hakkınızı helal ediyor musunuz?
-Helal ettim....Helal ettim...
-Rasulullah Efendimiz ;Kudsi hadiste, Allah’ın:Bir mevtanın ardından
kırk kişi hüsnü zanda bulunursa,ben o kullarımın zannı üzere muamele
ederim..
buyurduğunu
haber veriyor bizlere...Güzel şahadetlerinizin Allah indinde makbul olmasını
dilerim...Allah rahmet eyleye indinden...
Bunlarda hal dilinde bir saltanatlık namazın “selam”ı değil
midir?
Doğduğumuzda okunan ezanın,ölüm halinin akabinde kılınan namazı...Her
halde hayatın en kısa özeti...
Allah “Muin”imiz olsun......
