Umut Düşüncenin Saltanatıdır...

Umut,daha buyuk bir hedef,daha buyuk bir duyarlilik,daha buyuk bir  beklenti ve daha buyuk bir akilcilik yonunde istenen degisim
 istegidir.Insanin gecmisi kayiplarla,gelecegi umutlarla doludur.     Umut oldum olasi dilek,istek ve beklentilerle karistirilmistir.Bu
 dilek,istek ve beklenriler umut olarak kabul edilseydi;daha iyi bir  araba,daha iyi bir ev,daha iyi bir banka cuzdani,daha iyi giyim kusam
 sahibi  olanlar umut dolu kisiler mi olacakti?

Bunlar olsa olsa daha fazla tuketme ve sahiplenme ihtirasina sahip  kisiler olacaklardir.     Umudun tanimina mutlaka giren iki sey vardir:Zaman ve gelecek.Umut ne  dundur ve ne de simdidir.O hep yarinlarda yasamayi sever.     Zaten gelecege bakis umudun hamurunda yatmaktadir. Bu yarin ve gelecek beklentisi,gun gelir yasamin bitmesiyle,umudu olumun otesine bile  tasir.

Asilmakta olan kisinin bile,ip kopacaktir diye bir umudu vardir.

Umudun pesine takila takila bir gun gelir mezarligin kapisini calariz. Diger taraftan da umudumuzu kaybettiginiz anda cehennemizini
 olmeden  de yasamaya baslarsiniz.

Insan icin,yasami akisina birakmak;cabasiz,amacsiz ve atilimsiz duruma gelmek demektir.

Hicbir zaman olamayacak birseyi israrla umut etmek,insani devamli bir karamsarliga surukler.

Umut, umut edilen seyin,olabilirligi oraninda mutluluk kaynagi olur.

Umut; buyuk bir canlilik, duyarlilik ve olumlu dusunce uretimiyle olusan bir degisim istegidir.

Umut; yasamaya,yasami guzellestirmeye eslik eden bir ruhsal hareketliliktir.

Umut; varlikli bir kisi icin belki, yemegin ustune tatli olabilir. Ancak yoksul icin kuru bir ekmek parcasidir da.

Dunya uzerinde cok sayida insan,umutlarini,direnme guclerini ve hatta inanclarini yitirip,koleliklere ve bagimliliklara sarilmak kolayligina
 gitmektedirler.

Insan umudunun,hatta inancinin bosa cikabilecegi gerceginden bu deneyimini yasamazsa bu duygularinin nasil daha guclu ve bastirilamaz duruma geldigini anlayabilir?

Boynumuzu tutsakliga uzativeriyor,kulun kulluguna gonullu olarak katiliveriyoruz.Kisacasi,cesaretimiz yoksa,umut etmeye de hakkimiz  yoktur.

Umudunu tumuyle kaybeden insan,yasamdan adeta kacar, yasami kokunden yok retmek ister. Ardinda da yasamdan kirilan  umut, yikiciliga, siddete, kine, nefrete donusur.

Artik yok etmek istedigi yasamin,kendisinin ya da baskasinin oldugu onun  icin farketmez.

Oysa yasanan gun nasil olursa olsun,beklenen gun her zaman daha  guzeldir. Cunku insanin gecmisi hep kayiplarla,gelecegi de hep  umutlarla  doludur.

Ummak, mutluluk merdiveninin ilk basamagidir.Cunku umut,yasam  binasinin
 temel harcidir.

Iyice dusunup karar verin.Istediginiz nedir? Silik, beklentisiz, havanin esisine,suyun akisina birakilmis bir yasam mi?
Ancak dusunen insanin umut etmeye hakki vardir.

Umut bir yerde de duyulan degisim istegidir ve insanin yarinlarina borclanmasidir.

UNUTMAYIN: UMUT DUSUNCENIN SALTANATIDIR.

Umut Yavuz
http://afyuksel.com
09.5.2001