Deliyim,

Bahar deyince hep o bahar sanıyorum.

Ne zaman çiçekler açsa

Tutup içimden bir Bakırköy akşamı koparıyorum.

Deliyim,

Nisan deyince gözlerini hatırlıyorum hep

Sonra yağmurlar birbirine karışıyor hep

Neden acep?                         

Deliyim,

Saçlarına dalıyorum, hep rüzgâr deyince

Ve yönümü büsbütün yitiriyorum

Yüzüm gecelere değince.

Deliyim,

Sevmek değince senden yakına uzanamıyorum.

Ellerim mavi sabahlara takılmış,

Kurtaramıyorum.