228. Bölüm

HZ.MERYEM VE ÎSA'YA DAİR RİSÂLE

F A S I L V

Îsâ (a.s.)’ın Hâtem-i Enbiyânın geleceğini tebşîrî :

Cenâb-ı Îsâ hakîkat-ı Muhammediyyenin rûhiyyeti mesâbesinde (derecesinde) olduğu için, onun ahdi (S.a.v.) efendimizin ahd-i âlîlerine (yüce ahdlerine) muttasıl (bitişik) olduğundan, kendisinden sonra Ahmed isminde bir resûl-i zî-şan (bir resul) geleceğini tebşîr buyurmuştur (müjdelemiştir). Nitekim sûre-i Saf'da buyrulur:

(Saf, 61/6) ya'nî "Vaktâki (ne zamanki) Hz. Meryem'in oğlu Îsâ dedi: Ey Benî İsrâîl (İsrail oğulları) ben, benden mukaddem (önce) olan Tevrât'ı tasdîk ve benden sonra Ahmed isminde gelecek peygamberi tebşîr edici (müjdeleyici) olduğum halde, muhakkak Allah'ın resûlüyüm. Vaktâki (ne zaman ki) Îsâ gidip Hâtem-i enbiyâ (son nebi, peygamber) beyyinât (deliller) ile geldi, bu vâzıh (açık  söz) sihirdir, dediler."

Mesnevî:

Tercüme: "O bahr-i safâ (berrak deniz) olan reîs-i peygamberân (peygamberlerin reisi),  Mustafâ (s.a.v.) Efendimiz'in na't-ı şerîfi (mübarek medhi) İncil'de var idi ve onların hilye-i şerîfeleri (mübarek sıfatları, yüzleri) ve şekiller ve gazâları (din uğruna savaşları) ve oruçları ve eklleri (yedikleri, içtikleri) mezkûr (anlatılmış) idi."

El-yevm (bugünkü günde) beyne'n-Nasârâ (Hıristiyanlar arasındaki) nezdinde bulunan (görüşe göre) dört İncîl lisân-ı İbrânî üzere (İbranice) Hz. Îsâ (a.s.)’a münzel olan (indirilen) İncîl-i şerîf değildir. Böyle bir İncîl mevcûd olmadığını Nasârâ (hiristiyanlar) da mu'teriftir (itiraf derler). Âyât-ı İncîliyye (İncil ayetleri) nâzil oldukça (indikçe), Îsâ (a.s.) ashâbına (sohbetinde bulunmuş olanlara) tebliğ buyurur (eriştirir) ve onlar da hıfz eylerler (ezberler) idi. Îsâ (a.s.) gittikten sonra herkes hâfızasında olan âyât-ı İnciliyye'yi (İncil ayetlerini) ve ahâdîs-i Îseviyye'yi (İsa a.s.’ın söylediklerini) câmi' olarak (toplayarak) birer İncîl yazmaya başladı ve bunlara kendi işittikleri ve gördükleri ba'zı menâkıbı (bazı meşhur kimselerin durumları ile ilgili hikayeleri) da derc eyledi (arasına sıkıştırdı).Bu sebeble zabt-ı İncil (İncili anlama, kavrama) meselesi pek karıştı; ve bu tarzda (biçimde) yazılan İnciller'de tehâlüf (birbirine zıtlıklar) olacağı da tabîî (doğal) idi. Binâenaleyh (bundan dolayı) Nasârâ (Hıristiyanlar) bir cem'iyyet akd edip (kurup) İncîl nâmındaki (adındaki) âsârı (eserleri) cem' ile (toplamakla) tedkîk etti. (inceledi) Münderecâtı (İncilin içinde bulunanlar) ba'zı mertebe yekdiğerine (biri diğerine) muhâlif (zıt) olduğu halde, bizzarûre (zaruri olarak) dört İncil'i kabûle karar verdi. Bu dört İncîl'den biri lisân-ı İbrânî'de, (İbranice, Yahudi dilinde) üçü lisân-ı Yûnânî'de (Yunanca)  yazılmıştır. Bunların müellifleri (yazarları) Mettâ, Markos, Luka, Yuhanna'dır. Üçünün lisân-ı rûmî üzere (Rumca) yazılması, İskender-i Rûmî'nin (Rum olan İskender’in) meşhur olan istîlâsından sonra Mısır, Sudan, Kudüs vesâir (gibi) birçok yerlerde lisân-ı kitâbetin (yazılan kitapların lisanının) lisân-ı Yûnânî (Yunanca) olmasındandır. El-yevm (bu zamanda) beyne'n-Nasârâ (Hıristiyanlar arasında) mu'teber tutulan (geçerli olan) bu dört İncîl'den, Yûhannâ'nın (Yuvanik) İncîl'inde der ki: "Îsâ (a.s.) Havâriyyûna (havarilerine) buyurur: Vaktâki (n ezaman ki) Paraklitos gelir, ben onu Peder tarafından gönderirim. O hakîkatin rûhu olup Allah'dan münbaisdir (gönderilmiştir). Ve Paraklitos beyânâtına (söylediklerine, açıklamalarına) dâir şehâdet (şahitlik) edecektir". Ve yine o İncîl'de muharrerdir (yazılıdır ki) ki: "Hz. Îsâ (a.s.) buyurmuştur: Ben gitmez isem Paraklitos gelmez . "

Paraklitos hakkındaki îzâhâta (açıklamaya) gelince: Bu kelime-i Yunânî (Yunanca kelime) İncil'de bu telaffuz dâiresinde mastûr (yazılmış) olup lisân-ı Yunânî'de (Yunan dilinde) ma'nâsı, "kendisinden niyâz (dua) olunmuş ve niyâz olunur (dua edilir)" demektir. Halbuki şimdiye kadar hiçbir millette bu ma'nâyı hâvî (kavrayan, içine alan) bir insan ismine tesâdüf olunmamıştır. Bunun "Periklitus" kelimesinden muharref (tahrif edilmiş, değiştirilmiş) olduğu zâhirdir. (açıktır) Zîrâ (çünkü) "Periklitus" lafzı (sözü) lisân-ı Yunânî'de (Yunancada) tamâmı tamâmına “Ahmed” ma'nâsınadır. Ve bâlâda (yukarıda) zikrolunan (anlatılan) âyet-i kerimede, Îsâ (a.s.)’ın kendisinden sonra geleceğini tebşîr buyurduğu (müjdelediği) resûlün ismi "Ahmed" olarak/gösterilmesi dahi bu mütâlaayı (düşünceyi) te'yîd eder. (dğrular) Ve (S.a.v.) Efendimiz Îsâ (a.s.)’ın buyurduğu vech (yönü) ile "hakîkatin rûhu"dur. Zîrâ (çünkü) cemî'-i hakâyıkı (bütün hakikatleri) câmi'dir (toplamıştır).Nitekim, (S.a.v.) Efendimiz buyururlar: ............................ Çünkü vücûd-ı mutlakın (mutlak Zat’ın) taayyün-i evvel mertebesi, ulûhiyyet mertebesidir. Ve mertebe-i ervâh gayriyyetle (gayrılıkla, ayrılıkla) zuhûr (açığa çıkış, kendini gösterme) mertebesinin ibtidâsı (ilki) olup ilk müteayyin olan (beliren, meydana gelen) şey, rûh-i külli-i Muhammedî (s.a.v.) (Hz. Muhammed’in külli ruhu) idi, Binâenaleyh (bundan dolayı) onlar "hakîkatin rûhu" olur ve Allah'dan münbaisdir (ileri gelmiştir, doğmuştur). Nitekim hadîs-i şerîfte ............................... buyrulmuştur**. Bu hadîs-i şerîfler Îsâ (a.s.)’ın beyânât-ı aliyyelerinin (yüce demeçlerinin, söylevlerinin) aynıdır. Ve Îsâ (a.s.)’ın “Peder tarafından gönderirim” buyurması vahdet-i nübüvvete (nübüvvetin tekliğine) işârettir. Zîrâ (çünkü) enbiyâ (nebiler) bihasebi'l-esmâ (esmaları bakımından) mütefâvit (birbirinden farklı) ise de, nübüvvet ma'nâ-yı küllîsi (mananın bütünlüğü, tümel oluşu) hasebiyle (bakımından) şahs-ı vâhid (tek şahıs) hükmündedir. Onun için Kur'ân-ı Kerîm'de: ................................... (Bakara, 2/136) buyrulmuştur. Zîrâ (çünkü) birisini inkâr eden hepsini inkâr etmiş olur. Binâenaleyh (bundan dolayı) Îsâ (aa.)ın ulûhiyyetin mertebe-i zuhûrundan (açığa çıktığı mertebeden) mertebe-i butûnuna (batın mertebelere) gitmesi, butûnda (batınlarda) olan taayyün-i Ahmedî (s.a.v.) Efendimiz'in cânib-i ulûhiyyetten (uluhiyet tarafından), mertebe-i zuhûra (açığa çıkma, kendini gösterme mertebesine) inhirâfını (dönmesini) mûcibdir (gerektirir).Ve İncil'deki "peder" ta'bîri (deyimi) bâlâda (yukarda) îzah edilmiş (anlatılmış) idi. / Ahmed (s.a.v.) Efendimiz, Îsâ (a.s.)’ın buyurduğu gibi, el-ân (şu anda, hala) Kur'ân-ı Kerîm ile ve ahâdîs-i şerîfe (hadisler) ile onun beyânâtına (açıklamalarına) şehâdet (şahitlik) etmektedir.

Derleyen:
Asliye Tavşanlı
asliye@hotmail.com
İstanbul-25.07.2006
http://sufizmveinsan.com


Üst Ana sayfa e-mail