 |
3. Bölüm
|
—
«İlk defa şeytan öldü; çünkü bana karşı geldi Bıı yanlış iş,
onun sonsuz yıkılışına sebep oldu.» * Artık
yaşadığımız zaman, son demlerini geçirmektedir. Ortalığı yalan,
nifak tohumları kapladı, İçi dışına uymayan kimselere yanaşmayın.
Yalancı ve insanları doğru yoldan saptıran kişilerden uzak durun. Onların
kılığı deccal kılığıdır. Tipleri şeytana benzer. Bu vasfı onların,
yalnız dış cephelerinde aramayın. İçlerini biraz sezecek olursanız,
onların fenalığını hemen anlarsınız. Kendi iç bünyende de
bulabilirsin. Nefsin de şeytan kılığına girip seni azdırabilir. Onun
da bir vasfı, deccal'dır, Onları da ıslâha çalış. Kötü arzularını
da yenmeye gayret et. Nefsin fenalığını düşünmeden başkasını kötülersen,
sana yazıklar olsun, derim. Varlığında her cins kötülük saklı; münafıklık,
aldatıcılık, daha birçok fenalık onda varken başkasına sataşman ne
gerek?.. O ayrıca Allah'a şirk de koşuyor; bunu bildiğin halde neden göz
yumuyorsun? Nefsine
muhalif ol. Ona uyma, Onu kuvvetle bağla, çözme. Onu hapset. Yalnız hakkı
kadar ver. Fazla verme, sonra azar, baş edemezsin. Her zaman onunla mücadele
et ve onu yenmeye çabala, Şahsî arzularına bin. Onlar sana yük olmasınlar;
işte buna meydan verme. Tabiî hevayı yık, yeniden yap. Onun aklı
yoktur. Küçücük çocuğa benzer. Gözleri de kördür. Gideceği yolu
sen göster. Ondan bir şey de öğrenmen mümkün değildir; kendi
bildiklerinden ona belki öğretebilirsin. Öğrenmek istemez, ama hissen
iyi ye yanaşabilir. Aksi halde ondan kabul edeceğin her hareket, senin
ebedî yıkılıp gitmene sebep olur. Şeytana
nasıl yakın oluyorsun?.. O, senin düşmanındır. Aranıza bir kan davası
girmiştir. Babanı öldürdü. Anneni kandırdı. Âdem Baba ile Havva
Ana'ya neler etti, Bilirsin, ama yine ondan ayrı olmuyorsun. Kork, sonra
onlara yaptığını, sana da yapar. Elindeki
silah takvâ ve tevhid olsun. Yalnız halinde şüpheli iş tutma. Allah'tan
yardım dile. Doğru olmak ve yardım dilemek, senin askerlerindir. İşte
silâh, işte asker, kumanda edebilirsen ne âlâ; yoksa yanarsın. Bunlar
sana yeter. Gayret et, şeytanı da, nefsi de, kötü duyguları da
yenebilirsin. Hak'tan yardım diledikçe, O seninledir. Bu olduktan sonra
nasıl başarı elde edemezsin ki?.. * Ey
evlâd! Bir eline dünyayı, öbür eline de âhiretl al. İkisini yanyana
getir. Bir yere yerleştir, Aralarından çık, Mevlâna yönel. Tek olarak
Hakka yönel. Kalbin çıplak olsun; onda ne dünya; ne de âhiret bulunsun.
Hiç biri olmamalı. Mevlâya
yöneldiğinde, sivadan (Hak'tan gayrı işlerden) soyun. Yaratan ile yaratılmışları
karıştırma. Halik'ı bırakıp halk ile olma. Bütün sebeplerden kesil.
Yaratıcılık iddia edenleri yere vur. Bunları yap, sonra dünya ile âhireti
bıraktığın yere git; dünyayı nefsine ver. Âhireti kalbine koy, Mevlâyı
da sırrında sakla. * Ey
evlâd! Nefisle olma. Kötü arzuyla olma. Dünya ile olma. Âhireti de bırak.
Hakk'ın gayrı bildiğin her şeyden silkin. Bunları yapabildiğin an, tükenmez
hazineye erersin, sonsuz hazine dedikleri budur. Hidayet bu yolda olur;
oraya erersen ölmek senin için muhal sayılır. Günahtan
dön. Koşar adımla efendine git. Tevbe edeceğin zaman dışını ve içini
temizle. Tevbe ilk defa kalble olur. Tam
ve pürüzsüz dönüşle Mevlâ'na sarıl; günah libasından çık. Mecazî
mânada değil, hakiki mânada Allah'tan utan. Bunlar kalb işidir; olması
için kalbin temiz olması şarttır. Peygamberin göstermiş olduğu yola
girmek gerekir. Kalıbın
kendine has işi vardır. Kalbe de has olan bazı işler bulunur. Sebep
kisvesinden soyunmak, kullara dayanmamak, kalbin yapması gereken şeydir,
Kalb, tevekkül denizinde yüzer. Allah bilgisini varlığına sindirir.
Onun sonsuz ilim denizine dalar, Sebebi bırakır. Sebebin asıl sahibini
arar. Bu durumda vasat halde bulununcaya kadar zahmet çeker. Sonra içine döner
ve şöyle der: —
«Bizi yaratan, doğru yolu gösterir.» (26/78) Sonra yoluna devam eder. Yerleri aşar. Sahilleri dolaşır. Sonra,.,sonra, doğruyu bulur. Yolunu aydınlık kaplar. Allah'a hakiki mânasiyle inanır. Yolunu kesen engeller yok olur. Hakk'ı
arayanın kalbi, mesafeleri aşar. Her adımda görüşü ötelere geçer...
Yürüdüğü yolda korkulu bîr şey gelse, iman kalkanı onu saklar; ona
şecaat duygusu verir. Korku buharı kalmaz, ateş korları yokolur, emniyet
nuru gelir; yakınlık sevgisini benliğinde bulur. * Ey
evlâd! Başına blr iş gelecek olursa, sabır eli ile karşıla. Şifa
buluncaya kadar dur. Bağırma, çağırma. Şifa gelirse, şükür eli ile
al. Bu hale geldiğin zaman, en güzel şeyi bulmuş olursun. Cehennem
korkusu, iman sahiplerinin ciğerlerini parçalar. Renklerini değiştirir.
Kalbleri mahzun olur. Bu duygu sonunda Allah'ın rahmet suyu üzerlerine saçılır.
Lütuf hoşluğuna kavuşurlar. Âhiret kapısı onlar için açık olur;
sevdikleri makamı görür ve sonunda oraya yerleşirler. Bir zaman rahat
edip huzur bulduktan sonra, bu defa Celâl perdesi açılır. İlk korkudan
daha büyük bir ürperme hasıl olur. Kalbleri, Hakka doğru uçmaya başlar.
Bu devir de biterse, Cemâl kapısma yol açılır. Artık bulacaklarını
bundan sonra bulurlar. Sakin ve emin olurlar fakat, bu emniyet ilk defadan
çok üstün ve hoş olur. Dereceler bir bir artar, perdeler arka arkaya açılmaya
başlar. Duyguları yeni yeni şeyler sezmeye koyulur, çüııkü Hakkın
tam yakını olmuş olurlar. * Ey
evlâd! Gayretin yemek, içrnek ve evlenmek olmasın. Bunların tümünü gönlünden
çıkar. Gayen bunlar olmasın. Çünkü hepsi nefsin arzularıdır. Tabiatın
gereği sayılır. İlâhî kuvvet, bunlarla seni bulamaz. Bunlara kapılırsan
kalbin hakikî isteği nerede kalır?.. Onlar, Hakkı ararlar. Sana da iç
âlemin isteği gerek. Bütün gayretin en çok lâzım olana olmalı. O en
lüzumlu olan ise Allah'tır. O'nu ara. Allah ve onun katında olan sana
yeter. Her
şeyin bir karşılığı olur. Dünyaya âhiret, yaratılmışlara ise
Yaratan bedeldir, Dünyayı kalbinden atarsan yerini âhiret alır; halk bir
yana bırakılırsa onun yerini Hak alır. Şu
günün, ömrün için son olduğunu bil. İşlerini ona göre ayarla. Bu
duygu sana yeter. Öbür âleme hazırlık yap. Ölüm meleğini candan
bekle. Onun gelişi seni sevindirmeli. İman
sahiplerine dünya, pişme ocağıdır. Âhiret onlan hazır bekler. Hakk'm
gayreti onların kapalı perdesini açar. Onlarda Tekvin (istediğini
yapabilmek) sıfatı tecelli eder. Bu, öbür âlemde olması gereken bir
vasıftır. Ama onların dünyası da bir âhiret olur. Dünya ile âhîretin
onlara blr değişik hal getirmediği de ayrıca iddiası gerekmez bir gerçektir. Yalancı!
Allah'ı sevdiğini belirtiyorsun. Nimet halinde 'Allah,' de; sonra da kaç,
kaybol; bu yakışır mı?.. Belâ geldi mi, sanki ilâhi duyguların sönüyor
ve sen çırpınıyorsun. Allah'ı yalnız iyilik içindemi anacaksın?..
Belâ karşısında dağ gibi olmalısın. Allah sevgisi o zaman belli olur.
Bu duygudan mahrumsan hiçsin. Bu yol, içi bozukları hemen açığa çıkarır.
En ufak bir değişik hal, iç âlemi perişan etmeye yeter. Bir
adarn Peygamber (S.A.) efendimize geldi: —
«Seni seviyorum, ya Resûlallah», dedi. Peygamberimiz şöyle buyurdu: —
«O halde fakirlik haline razı ol!» Bir kişi yine geldi: —
«Ben Allah'ı seviyorum,» dedi. Peygamber
(S.A.) efendimiz buna da şunlan söyledi: —
«O halde, belâ gömleğini giy. Allah ve Peygamber sevgisini fakirlik hali
ve belâ takip eder.» Bundandır
ki, birçok iyiler, şöyle derler: —
«Belâ velîlere (Allah dostlarına) gelir. Tâ ki, bir iddia peşine koşmayalar.
Böyle olmasaydı herkes velîlik iddîasında bulunurdu.» Allah,
belâ anında dimdik durmayı iyilere verdi. Fakirlik ve ihtiyaç hali ise
bu sevginin gereğidir. «Ya
Rabbi, bizi ateşten koru. Dünyada iyilik, âlılrette yine iyilik ver.»
(2/201) * * * <devam edecek> http://sufizmveinsan.com
|
