 |
9.Bölüm
|
Söyle
ey nefis Abdullah bin Revâha yaralıydı , arkadaşı Cafer'in şehid edildiğini öğrenince bulunduğu yerden ayağa kalktı, atına bindi ve tekrar çarpışmaya başladı. Dışarıdaki düşmanların yanı sıra içindeki düşmanla da aynı anda savaş ediyordu. İçindeki düşman bir ara ona: "Dön geri... Dünyayı sen mi düzelteceksin? Bak arkadaşların öldüğü gibi az sonra sen de öleceksin. Oysa Medine'de seni ömür boyu mutlu edecek hurma bahçelerin var. Bununla birlikte seni bekleyen bir ailen var. Sana hizmet eden kölelerin var..." Abdullah
bin Revâha , içindeki düşmanı şöyle diyerek mağlup etti: Gerisini
anlayın artık -Ben bu konuda son derece acizim!... Soruyu soranlar ısrar edince de şöyle demiş: -Gönderilen gönderenin şânına lâyık olur. O’nu gönderen Allah olduğuna göre gerisini anlayın artık. Neden
ölümü sevmiyoruz? -Biz neden ölümü sevmiyoruz?.. diye sormuş. Ebû Hazim, şöyle cevap vermiş: -Çünkü siz bütün yatırımınızı bu dünyaya yapıp, ahiretinizi harap ettiniz. İnsan elbette yatırım yaptığı bir yerden , harap ettiği bir yere gitmek istemez!... En
beceriksiz insan -En aciz, en beceriksiz insan kimdir?.. diye sormuşlar. O da şu cevabı vermiş: -En âciz, en beceriksiz insan; dost aramayandır. Ondan daha acizi,daha beceriksizi ise bulduğu dostu kaybedendir. Develerimi
kalbime bağlamam ki -Ya İmam, ben namazlarımı huşu içerisinde kılamıyorum. Namazda iken develerimi otlatıyor, onlarla ilgileniyorum. Oysa benden daha zenginsiniz. Peki siz ibadet zevkine nasıl erişiyor, ibadetlerinizi huşu içerinde nasıl yapıyorsunuz diye sormuş. İmam-ı Azam Ebu Hanife şöyle cevap vermişler: -Ben develerimi kalbime bağlamam ki, ahıra bağlarım!... Sonunu
kendi hazırlıyor "Edepsiz bir Rafızi olan komşumuzun iki tane katırı vardı. Bu katırlardan birine Ömer, diğerine de Ebu Bekir, ismini takmıştı. Katırların yanına varınca, “Ömer şöyle yap, Ebu Bekir böyle dur “... şeklinde konuşur, sıkıştığı zaman da tevilli sözlerle kendini kurtarırdı... Bunları duyunca biz son derece üzülürdük, dedem ise: -Siz bu adama karışmayın, bu sonunu kendisi hazırlıyor... der, böylelikle hem kendini, hem de bizleri sakinleştirirdi. Bir sabah erkenden haber geldi: "Rafiziyi katırı teperek öldürmüş!..." Dedem bu haberi alınca hemen: -Gidin bakın, onu Ömer adını taktığı katır öldürmüştür, dedi. Biz de gidip baktık gerçekten Ömer ismini verdiği katır öldürmüştü onu. Bu haberi de dedeme ulaştırınca şöyle dedi: -Ömer'le uğraşılmaz, onun, mukabelesi peşin ve sert olur!... Kim haklı Eski devirde bir paşa, dostlarından biriyle satranç oynamakta, diğer misafirleri de onları heyecanla seyretmekteydi. Bir ara hamle hakkında itilaf doğunca , paşa misafirlerine sorar: -Yahu!... Oyun seyrediyorsunuz, kim haklı , kim haksız söyleyiniz ... der. Misafirler paşanın haksız olduğunu söylemeye cesaret edemediğinden sükût ederler. Tam o sırada odaya zurafadan ( zurafa= Zarif,nazik,nüktedan , hoş konuşmayı beceren , zeki kimse) bir zat girer. -Paşam , siz haksızsınız!... der. -Peki ama , der paşa , siz henüz geldiniz. Bir şey görmediniz. Mes’elenin ne olduğunu da bilmiyorsunuz. Bu karara nasıl vardınız. (İsterseniz cevabı okumadan, bu kanıya nasıl vardığını düşününüz...) Adam hiç düşünmeden cevap verir: -Paşam eğer siz haklı olsaydınız, bu kadar insan sualiniz karşısında susmazdı!... <Devam Edecek> Yansıtan:
Hamdi Canik
|
