İnsanların en şiddetli belaya maruz kalanları biz peygamberleriz. Sonra evliya, daha sonra derece derece Salih kişiler gelir. (4/130)

Kimin son sözü “Lâ ilahe illallah” olursa cennete girer. (4/133)

Ölülerinize “Yâsin okuyunuz” . (4/134)

Kim müslüman birinin cenazesini, inanarak ve sevabını Allah’tan bekleyerek uğurlar, cenaze namazını kılar ve defnoluncaya değin ayrılmazsa, her biri Uhud Dağı kadar sevabı olan iki kırat kadar mükafatla döner. Kim sadece namaz kılar, definde bulunmazsa, bir kırat ecirle döner. (4/153)

Hiç bir müslüman ölmez ki; cenazesinde Allah’a hiç bir şeyi ortak koşmayan kırk kişi bulunur da, Allah onların o kimse hakkında ki şefaatini kabul buyurmasın. (4/156)

Kimin cenaze namazı üç saf olarak kılınırsa, Allah ona cenneti vacip kılar. (4/157)

Cenaze tabuta konduğu zaman erkekler onu omuza kaldırınca (meyyit) iyi bir insan idiyse , “Beni (acele) götürün” der. Eğer iyi insan değildiyse, yakınlarına; “Eyvah, veyl bana!... beni nereye götürüyorsunuz?” der. Feryadını insan dışında her şey işitir. Şayet insan işitse bayılırdı. (4/166)

Sizden hiç kimse yok ki, cennet ve cehennemde yerleri yazılı olmasın. Sahabeler dedi ki: Ya Rasûlallah , o takdirde hakkımızda ki yazıya güvenelim mi?... Rasûlullah buyurdu ki: Ameli Salih işleyiniz. Herkes ne için yaratılmışsa kolaylaştırılır. (4/169)

İnsan ölünce şu üç husus dışında ameli sona erer: Sadakayı cariye, faydalanılan ilim, kendine hayır dua eden iyi evlat. (4/174)

Herhangi bir müslüman hakkında dört kişi hayırla anarsa, Allah onu cennete koyar. Biz; “Üç kişi hayırla anarsa, dedik; Nebi, “Üç kişi de hayırla anarsa” dedi. Biz; “İki kişi de hayırla anarsa  olur mu?..” dedik. Nebi: “İki kişi de hayırla anarsa...” buyurdu.  Biz de artık tek kişinin anmasını sormadık. (4/179)

Üç kişi sefere çıktığı zaman, içlerinden birini emir tayin etsinler. (4/192)

Dostların en hayırlısı dört kişidir. Seriyyelerin en hayırlısı dört yüz kişidir. Orduların en hayırlısı dört bin kişidir. On iki bin kişilik topluluk, azlığa rağmen mağlup edilemez. (4/193)

Üç dua şüphesiz kabul edilir: Mazlumun, misafirin, bir de babanın oğluna yaptığı dua. (4/215)

Allah’ın size lütuf ve merhameti bulunmasaydı, hiçbiriniz ebediyyen temize çıkamazdı. (4/225)

Bir kimse yanında mahremi olmayan bir kadınla bir arada oturmasın. (4/231)

<devam edecek>

İstanbul - 04.02.2003
 http://sufizmveinsan.com