Çok alâmetler belirdi, vakit tamamdır.
Duyuldu kim ölüm satılıp kâr edile,
Kendi kendilerin redd ü inkâr edile
ve duyuldu kabuguna tık ettigi civcivin.
Duyuldu uykusundan uyandıgı zıncirinden
başka kaybedecek şeyi olmayan devin.

Yedi kat yerin altından ugultular geliyor.
Medet yoktur, bakma geri.
Kantarma zapteylemez oldu beygiri.
Çıkmış üzengiden, ayagı yok mu?
Kan sızar, şâk olmuş, dudagı yok mu?
Gider, böyle gider, dahi gider
bu âteş yolların duragı yok mu?
Bu yol orda biten yoldur.
"Türabolmak ne müşküldür..."

Çekin ki körükleri ocaga girdi demir.
Bir ateş külçesi düştü buzların ortasına.
Alametler belirdi, kıyamet alâmetleridir.
Haberdir, erişmekte kaynayan su galeyan noktasına.

Nazım Hikmet

İstanbul - 05.03.2002
http://sufizmveinsan.com