Bir cemre düştü cisme, gözüne perde indi
Vücûd sandı kendini, bocaladı durmadan..
Gafletinin sonucu dimağına "ben" sindi,
Kurtulamazdı derviş bu vehmi durdurmadan
Bir cemre düştü ruha, girdi sanki zindana,
Kanatlanmak istedi, kurtulmak bedeninden...
Deli dîvane gibi azap eyledi cana,
Daha da korktu derviş bu halin nedeninden..
Bir cemre düştü akla, açıldı bâb-ı ilim,
Yola koyuldu derviş, şemsin doğduğu yere...
Şu sözü şiâr oldu: "Ben asıl ben değilim!"
Nefsinin esrarını seyretti pek çok kere...
Bir cemre düştü fikre, aniden şimşek gibi!
Irak yerde ararken kendinde buldu O'nu.
Öyle bir kuyuydu ki ulaşılmazdı dibi,
Ne zaman gelecekti yolculuğunun sonu?
Bir cemre düştü gönle, sanki nâr-ı İlâhî !
Çığlıklar attı derviş, kalbi cismiden taştı
"Böyle şey yaşamadım, yaşamadım billâhi'"
Deyip vecdle tanıştı, Yaradan'a ulaştı....
