Bu rahatlıktan uzakta bir.yerde.
Ah, buradan uzakta,
Kendim, eski halim 
Buradan uzakta.

Ne büyük mutluluk göze ilişmek orada,
Bir tarladayım, bir tarlada, 
Ya da bir tarla değil de, 
Çocukluğum mu orası. 

Ama orada bile göze ilişmek,
Belki de son anda göze çarpmak,
Bir tarla yada çocukluk için,
Hava fazla kararmadan.

Başımı çeviriyorum, başımı,
Ve ışık kaplıyor tarlaları,
Bir deniz feneri gibiyim.
Başımı döndürürken.

Uzaklara ulaşıyor ışık,
Hızla tarlaların üzerinden,
İyice kararan yerleri aydinlatıyor. 
Uzayıp giden karanlık toprakları.

Oradayım orada, tam orada.
Bir an için ışığın altında,
Ah, eminim bendim o,
Yalayıp geçerken üzerimden ışık.

Ne yapıyordum, acaba ne?
Okuyordum sanki, ya da,
Konuşuyordum belki, konuşuyordum.
Evet sözcükler ve ışık birlikte.

Tarlalar gibiydi sanki sözcükler.
Tarlalar gibi, ama nerdeyse birden,
Karanlıkta kaldılar, o sözcüklerin
Karanlıkla doldu içleri.

Daha yeni terketmişti onları karanlık,
İşte yeniden geri geldi,
Bu yüzden fırsattan pek yararlanamadılar,
Ancak bir an için orada aydınlıkta kaldılar.

Artık orada değilim ben, yada,
Başka işim var, evet, başka işim,
Işık benden ötelere gitti. 
Ben başka işle uğraşırken.

Hızla uzaklaştı tarlaların üzerinden,
Bensiz yalnızca tarla onlar, ya da sözcükler,
Çocukluk gibi kaygılı ve hızlı,
Işık geçmiş olsa da üzerlerinden.

Don Coles
İstanbul - 09. 04.2001
http://afyuksel.com