Gözler
yollarda dağıtmış saçları
rüzgar
Uzun zaman sonra gün ışığına çıkmışım
Soluğunu duyuyorum yastığımda penceremde
Anıların kıyısında yürümüşüz beraberce
Şimdi ağır bas bariton sesiyle söylüyor
Santa-lucia’yı bir denizci ilerde
Keten gömleğinde denizin tuzlu ağzı
Gözleri gülüyor avuçları beyaz beyaz
Bir ateş böceği ile bir an aydınlanan
Korkmayan yüzünü hatırlıyorum
Bana yavaş sesle okuyor şiirlerini
Sanki eğilmiş geceleri sulara
Tenhada ağlayan bir nar ağacı
Halbuki sen kahraman yüreğinle
Bir kalp damarı gibi hızlı hızlı atardın
Cesaretle bakardın uçurumlara
Şimdi ağır ağır geçiyor beyaz bulutlar
Yelkenleri ferah rüzgârlar dolduracak
Yasla başını omzuma sıyrıl kederlerden
Duyacaksın çünkü bu titremeyi yaşadıkça
Ömer
Faruk Toprak
