Sevdiklerim, “doğrular var” dediler.
“Onlar sana güven verir” dediler.
Onların doğrularını yapmadığım için suçladılar, korkuttular.
Doğruları yapmadığım için beni cezalandırdılar.
Ve “doğruyu yapmazsan böyle acı çekersin”dediler.

Bunları bana acı vermek için değil;
Bunları, inandıkları ve beni sevdikleri için yaptılar.
İyi niyetliydiler,tertemizdiler,
Kendilerine bile zararlıydılar.
Karanlıklar içinde sadece göremiyorlardı.

Ve ben şimdi, biliyorum.
Hayat yanlış yapınca asla acı vermedi,
Onlar cezalarıyla acı verdi ve hayat veriyormuş gibi sundular.
Bu oyunu yıllarca oynadılar ve oynamaya devam ediyorlar.
Huzurumu ışığımı çaldılar

Artık gören gözlerim var,
Doğruyu yapmak hiçbir zaman yoktu.
Doğru olmak vardı.

Faydalıyı seçmek vardı,
Yalnızlığım vardı,
Bir bütün olmak vardı,
Bir ışık peşinde olmak vardı,
Anlaşılmak ,
Hayal gücü,
Yaratıcılık vardı.
Neşe,
Sevmek,
Tad vardı...

Ve sonsuzlukta her zaman dahası vardı...
Ama doğrular asla olmadı.
Yalnızca beni sonsuzluğa yönelten tercihlerim vardı.
Ve tercihlerimin ardından sunulan bir hediye;
Doğru olmak vardı...

İstanbul - 03.09.2002
http://sufizmveinsan.com