Dedemden
yadigâr olan bu evi
Kışın fırtınası, yazın alevi
Daha ben doğmadan ihtiyarlatmış...
Fikrim
bir hülyaya bazı dalarda
Düşünür derim ki: bu odalarda
Kimbilir kaç kişi oturmuş, yatmış...
Şimdi
bir ben varım, bir de annem var,
Zaten ondan başka dünyada nem var!
Benim ömrüm onun, onun ki benim...
Senelerden
beri akşam oldumu,
Donuk gözleriyle ıssız yolumu
Ondan başka yokki bir bekleyenim...
Yusuf
Ziya Ortaç
