|
 
Ellerim
cebimde, yüreğimde keder
Ormana doğru yürüdüm bir gün
Mevsimlerden sonbahar...
Öyle mahzun, öyle biçare
Geçtim yaşlı ağaçlar arasından
Dalgın ve düşünceli
Yürüdüm yaşadıklarımdan...
Uzaklaştıkça uzaklaşmışım
Hiç farkına varmadan
Başka bir şehire varmışım...
Onlarca kilometre yol almışım
Yürüdükçe bir o kadar dalmışım
Bir an kendime geldiğimde
Baktım ki kaybolmuşum...
Sonra bir bahçıvandan öğrendim
Ne kadar uzun yürüdüğümü
„Yaya olarak gidilmez oraya”, dedi
Geldiğim yeri duyunca
Hayretler içinde güldü...
Adam eliyle gösterdi
„Şu dağı aşarsanız,
Geldiğiniz yere gidersiniz”, dedi...
Dalgın ve düşünceli
Yürüdüm yapraklara basarak
Bir yağmur gelip, siliverdi
Hüzün ve keder taşıyan ayak izlerimi...
NURAY
LALE, Eğitim ve
Sağlık Bilimcisi
lalenuray@yahoo.de
İstanbul
-16.07.2004
http://sufizmveinsan.com
|
