Mevlana Hayder
Ölüm, uysal bir mesnevi gibi
Aktı gider, döne döne
Güneş de batarken sararır
Acılar kaldıysa dünden bugüne
Elbet sorulacak bir hesap vardır
Ve hüznü bir kirmen gibi eğirip
Yükleyip türküleri tuza ve yüne
Ve ilk yazı bir garib efsane
diye söyleyenler, yaşatanlardır.
Ölüm, uysal bir mesnevi gibi
Aktı gider, döne döne
Ve gel zaman, git zamandır
Söz yanar, cönk üşür, yaz morarır
Saçları çil kuşu, sesi nar tane
Ve ürkek bir kilim gibi seğirip
Ve nasılsa bir gülü edip bahane
Gözleri Mahzuni’dir, Karacaoğlan’dır
Güneş de batarken sararır
ölüm uysal bir mesnevi gibi
Aktı gider, döne döne
