Küçüktüm,
küçücüktüm,
Oltayı attım denize;
Bir üşüşüverdi balıklar,
Denizi gördüm.
Bir
uçurtma yaptım, telli duvaklı;
kuyruğu ebemkuşağı renginde;
Bir salıverdim gökyüzüne;
Gökyüzünü gördüm.
Büyüdüm
işsiz kaldım, aç kaldım;
Parea kazanmak gerekti;
Girdim insanların içine,
İnsanları gördüm.
Ne
yârdan geçerim, ne serden;
Ne denizlerden, ne gökyüzünden ama...
Bırakmıyor son gördüğüm,
Bırakmıyor geçim derdi.
Oymuş,
diyorum; zavallı şairin
Görüp göreceği.
Orhan
Veli Kanık
