|
Bu kırmızı güller ve bu solmuşlar
Bir zamanlar kanayan yürek yarasından açmışlardı...
Onları demet haline getirdim, senin için,
Ve sana, güzel hanımefendi, vermek isitiyorum onları.
Şöhretine say gitsin, bu pahalı şarkı ifadelerini,
Ben nasıl olsa, bu hayattan kurtulamayacağım,
Sana bir sevgi işareti bırakmadan,
Düşünesin diye beni sevdiğim, ben öldüğüm zaman...
Ve asla, hanımefendi, beni yargılamaya kalkma,
Benim bile, acı dolu hayatım kıskanılacak kadar güzeldi,
Çünkü severek seni kalbimde taşımak nasip oldu...
Ve yakında daha büyük bir ferahlık beklemekteyim,
Koruyucu meleğin olarak başını ben bekleyeceğim,
Ve barış selamlarımı kalbine estireceğim...
Heinrich Heine
Tercüme: Nuray Lale
İstanbul - 13.12.2005
http://www.sufizmveinsan.com
|
