Seninle ilgili bir düşünce
altüst etti beni. Pencereden
dışarı baktım. Soluklanmak için mi?
Bilmiyorum.
Gökyüzü külrengindeydi.
Ben bu durumdayım işte.

Sana bunca ihtiyaç duymak 
Ürkütüyor beni. Biri
Bu sayfaları okuyacağı yerde
Kilitlemeliyim kapıyı
Bir yere gitmesinler diye,

Sensiz o kadar kimsesiz ki 
Burası. Keyifli birşeyler 
Yazmaya çalışıyorsam da,
Gözyaşı boşanıyor
Sayfadaki bu sözcükten. 

Başka şeyleri ciddiye alabilseydim,
Öyle yapmayacağımı sanma 
Ama hiçbir şey kalmadı
Bana destek olacak, seni tanıdığım
Günlerin öncesinden. Sanki
Solumayı unutmuş geçmiş zaman.

Gene de ne büyük ayrıcalık 
Sana yazmama izin vermen.
O iğrenç dünya homurdanıp duruyor 
Sayfanın ötesinde.Ama ulaşamıyor.
Senin bu sayfaya yönelen bakışın
Onu uzakta tutan ateş.

Sana hep geceleri yazıyorum.
Bu yüzden hep benim
Gece yüzüm bu sayfaya bakan 
Onu okuyan da senin
Gündüz yüzün. Boşuna değil
Çıkan zorluklar

Geçen bunca yıla vefasızlık
Gerçekten övünülecek
Şey değil. Tadı tuzu kalmadı
Geçmiş günlerin. Oysa 
Beni suçlamazlardı
Soluk hayatımdan eğilip
Gün ışığında senin
Dalgalanışını seyrettiğimi görseler.

Sen olmasaydın elbette yazılmazdı
Bu satırlar da.Gel gör ki, sensiz
Var olmama olanak sağlayan da
Onlan yazmak. Bir güvenebilsem
Bunun süreceğine, geceler boyunca 
Hızla yazar durur, belki de,
Özlemezdim seni bu kadar.

Ne garip bir mektubun içinden
Çıkan bir fotoğrafın,
Yazlnızca seni düşünmek için
Kullandıklarımı değil,
Bütün sözcüklerimi değiştirmesi
Eğer sen kendin sozcüklerimin 
Arasına düşseydin 
Orada bunlardan
Olursa olsun, onlar bilirlerdi 
Nasıl bir düzene gireceklerini

İyi ki annen baban kızkardeşin
Hiç aldırmıyorlar benim
Sıkıcı meraklarıma. Hiç başlamazlardı
Bana gönderdiğin aile fotoğraflarından
Birer birer ve teklifsizce
Dışlanmaktan, resimde 
Yalnız sen kalıncaya kadar. Özellikle de,
Ben sana doğru eğilip 
Kendimden geçiyorsam mutluluktan.

Bana yönelen her bakışında
Ulaşamayacağım bir yer var. 
Bunu düşündüğümde, şaşıp kalıyorum 
Nasıl sana bu kadar
Yaklaştığıma. Gene de,
O yerlerden hiçbirinde 
Bunun ne kadar olağanüstü 
Olduğunu düşünürdüm, önemsiz
Bir takım işler yapardım , 
Hiçbir şeyi değiştirmeden ya da 
İyileştirnmeden, yalnızca
Mutlu olmaktan başka.

Sık sık sana söyleyecek o kadar çok 
Şeyim var ki. Bir oda dolusu insan
Sanki daracık bir kapıdan aynı anda
Çıkmaya çalıçıyorlar gibi birşey bu.
Örneğin bu sayfa - ne kadar yetersiz! 
Sanki ben oradan bakmaya çalışıyorum
Ve gözlerim birbirinden uzaklaşıyor,ya da
Aralığından ağız dolusu esenlik dileklerim bile
Seninle ilgili düşüncelerimin
Gereği olan coğrafyanın uçsuz bucaksızlığıyla
Karşılaştırılamaz.

Don Coles
İstanbul - 09.04.2001
http://afyuksel.com