Suskunluğumu
acemiliğime bağışla
Bir yaşam ustası değilim daha
Ne cinnetten döndü yüzüm ne cennetten
Bekliyorum kovulduğum kapıların ardında
Ucuz ölümler sermedim kanıma
Soldurmadım süzgün suda balkıyan güneşi
Tedirginim ıslanıyor varlığımdan akasyalar
Yürüsem,çoğalıyor dalında yasak meyvalar
Dursam çoğalıyor
Sürüyor dört mevsime ihanetim
Kutsal and'a,kutsal kitaba
Sürüyor yüreğimi vasıl kılan yeminim
Sensiz tenha kalan hayata
Sussun sussun ruhumda aforizmalar
Zırhsızım,kılıcım yok,sözlerini karşılıyamam
Yırttım,okutmuyor yüzünü sahte mushaflar
Bir son ağaç yalnızlığıdır bu,iyi bil
Uçurumun son çiçekleri açsın şimdi bağrında
Ama unutma,sakın unutma
Gülün rahlesinde diz kırmadım daha
Tohumun tekkesinde zikretmedim
Kekemeliğimi acemiliğime bağışla
Yusuf
Özkan Özburun
