Her
gün biraz daha çıldıran bir öfkeden
Kuruyor yaşamın taze kanı
Bozguna uğramış damarlarında tacirlerin.
Eski
bir nöbetçi gibi ense kökümde,
Yıllar yılı bilincimi bekleyen
Ölüm uykusunda parmakları
Bu
azap gemisi, bu çark
Söküldükçe dişlerinden
Kendine dönüyor silahları.
Şükran
Kurdakul
