Âlemden önce
yalnız “O” vardı, dedi AHMET !
‘Yine de öyle’ dedi, ÂLÎ ! Budur kıyâmet !
Her an HAK, âlem gibi görünüp olur gâib !
Aynı zamanda hem var ! Hem yoktur ! Ne acayib !
‘“HAK ile yarattık biz diyor ALLAH âlemi !”’
Âlemi HAK’tan başka sen birşey bilme emi !
Zîrâ ALLAH’ın öbür adı Kur’an da HAK’tır !
ALLAH’tan başkası yok diyenin yüzü aktır !
‘“ALLAH’a ortak koşma”’ emrinin bu içyüzü !
‘“Nereye baksa HAKK’ı görür”’ mü’minin gözü !
Her şeyi içerdiği için ismidir ‘“Ehad !”’
Her şey kendi olduğu için ‘“Vâhîd”’ ona ad !
ALLAH, her an ‘“OL”’ diyor ! Zâtında gelip aşka !
Onun ‘“OL”’ dediği şey olabilir mi başka !
Demek ki yaratılmış bir şey yok ! Âlem serab !
Yalnız ALLAH var ! Hem de yapayalnız olan RAB !
Bu demektir ‘yalnızlık, yalnız ALLAH’a mahsûs !’
Deniz dalgayla artmaz ! Bunu anladınsa sus !
Kendinden başkaları, yine onun kendisi !
Var olamayan âlemin, var olan efendisi !
Sayısız kılıklarda ALLAH ortaya çıkar !
Giyeni tasdik eyle ! Giysileri et inkâr !
Şirktir HAK’tan başka şey hatta yok demen bile !
Zîrâ karşılaştırdın varı, yok olan ile !
ALLAH’ın vücûdunun perdesidir her mevcûd !
Kendisini, yok olan varla, saklıyor vücûd !
Bir tâne mum yansımış sayısız aynalara !
Kır da beyin aynanı hakîkî mumu ara !
ALLAH ezelî vücûd ! Ve ezel ise şu an !
Vücûd yansıyıp mevcûd, Rûh yansıyıp olur can !
HAKK’ın her bir ezelî vasfı alır bir isim !
Ama kendini bilmez ! Olmadığından cisim !
Birbirini fark eder HAK’tan alınca vücûd !
Şeffaf beden içinde ilk defa olur mevcûd !
Hepsi kendini tasdik, zıddını inkâr eder !
ALLAH bu yüzden ‘“İblîs ERRAHMÂN’a âsî”’ der !
Bir artı bir hayâldir ! Doğrusu bir çarpı bir !
Bir hep kendini birler ! O tek birdir ! Çek tekbir !
Vücûd ile mevcûdun arasındaki fark ‘M !’
‘AD’ Sümerce ‘İlk’ demek ! M ekle gel Âdem’e !
‘M’ ismini giyince vücûd, oluyor mevcûd !
Şeffaf MUHAMMED’ini bul ! HAKK’a eyle sücûd !
M.H. Uluğ
Kızılkeçili
