|
 
Yakınlarımız
arasında hepsinden önce geleni; annemizdir. Sonra baba, sonra da
öğretmenimiz gelir. Annemiz çok değerlidir. Çünkü; bizi karnında o
taşıdı. Biz dünyaya gelince onun için sıkıntı bitmedi. Aksine,
zahmetli yeni günler başladı.
Bu gerçeği, en küçük kardeşim Ahmed Burak henüz bebekken anladım.
İki yıl kadar önceydi. Bir akşam, üç kardeş ateşlendik. Benim boğazım
ağrıyordu. Kardeşlerim halsizdi. Grip olmuştuk. Daha kötüsü; annem de
hastaydı. Hepimize bakması için anneannemi bize çağırdık. Sonra birden
küçük kardeşim Ahmed Burak bayıldı. Ateşi artmış, vücudu kıpkırmızı
olmuştu. Büyükler bu duruma havale diyorlar. Lojmanda bulunan herkes
telaşlandı. Komşu amcalar kardeşimi hemen hastaneye kaldırdılar.
İnanmayacaksınız belki; ama ilk muayeneden sonra babam dahi, hepimiz
eve dönerken annem sabaha kadar O’nun başından ayrılmadı.
Demek ki; annelik büyük bir şey. Annemi hasta yatağından kaldıran,
gece hastanede nöbet tutturan duyguyu o gece öğrendim. Annelik
dedikleri şeymiş bu.
Bu kadar önemli olan annelerimizi bir güne sığdırmak mümkün değildir.
Anneler Günü’nü fırsat bilip, onları taze güllerle yeniden
kucaklayalım. Saygıyla ellerini öpelim. Onlar için en büyük ödül bizim
sağlık ve başarımızdır.
Anneler Günü sevgili annelerimize ve bütün minik arkadaşlarıma kutlu
olsun.
Muhammed Ali DOĞRAMACI
Özel Mavigün İlköğretim Okulu
İstanbul -
12.05.2003
http://gulizk.com
*Bu yazı Okul birincisi olmuştur
|
