Her yönüyle sıkıntılı geçmekte olan  dönemlerde, herkes etraftan biraz daha sağduyu, biraz daha basiret ve bir liderin çıkmasını bekliyor. Toplum bu yaklaşımın içinde kıvranıp duruyor ve ne yazık ki peş peşe hatalar yapıyor.
Kendini farklı bulduğunu kabul eden ise, hiç düşünmeden ve işin sonunun nereye varacağını aklının ucuna bile getirmeden liderlik koltuğuna oturmakta sakınca görmüyor.
Oysa, bir insanın diğerlerine liderlik edebilmesi için farklı bir vizyona sahip olması gerekir.
Hadîs-i şerîflerde, “ Benden sonra Peygamber gelseydi, Ömer Peygamber olurdu ” denerek bu noktaya işaret ediliyor.
Lider olabilmeyi gerçekleştirebilmek, sorumluluk almayı ve dolayısıyla riske girmeyi gerektirir. Başarısızlık halinde,  verilecek yanıtlara hazır olabilmek de hayli zor bir iştir. Lider, beklemeyi bilmelidir.
Haliyle, bunu her birim yapamaz. Bu, liderlik vasfından istenen önemli  bir adımdır. Öteki insanların düşündüklerinin ortalamasını alarak, yani bir anlamda havayı koklayarak karar alan kişi lider olamaz.
Halkın önce olumlu bulduğu, sonrasında olumsuz olarak kabul ettiği konularda lider inisiyatifi ele almalı, sonuçları görerek buna göre tavır takınmalıdır. Yani halkın hislerine tercüman olmak, liderlik anlayışı ile bağdaşamaz..
Elimize inanılmaz bir fırsat geçtiğinde bu fırsatı topluma öyle ustalıkla saptırıp, ortalığı kasıp kavurarak, hezeyanlar yaratarak anlatmayı başarırız ki, çoğunluk çözümün bu olduğuna kendini inandırır. Halbuki istenilen, topluma faydalı olması gereken, bu değildir. İşte lider böyle anlarda devreye girerek çözümü netleştirir. Ve büyük bir maharetle halkın isteklerinin, arzularının yanlış olduğunu, onları rencide etmeden anlatır.
Gerçek bir lider, herhangi bir olayın belli bir aşamasında değişik taktiklerle önce toplum ile birlikte olduğu izlenimi verebilir, ancak zamanı ve yeri geldiğinde o olayın iç yüzünü tüm çıplaklığıyla, istifini bozmadan gözler önüne sermeyi de bilir. Bu  riski alamayanlar lider olamaz. Ayak üstü fikirler yürütmek de bir lidere yakışmaz. Günü kurtaralım, kimseyi kızdırmayalım  havası ile hareket eden bir lider, asla başarılı olamaz. Lider olmayı bir kenara bırakın, böyle bir ‘kimliğin’ varlığı bile tartışılabilir. Bu düşüncedeki bir insan, ciddiye bile alınamaz.
Bir liderde olması gereken diğer bir özellik de  kendi vizyonunu kaygılara yer bırakmayacak şekilde halkına benimsetip, halkını o vizyona uygun tercihler edinmeye yönlendirmesidir. Bunun için halkı ile yakın teması, tartışmalara ve eleştirilere açık olması şarttır.
Yaptıklarını kimseye duyuramayan, ama herkese diş geçirebildiğini düşünen bir liderin zaman içinde çeşitli ortamlarca boğulması, nefrete varan duygularla anılması  ne kadar acıdır!
Vizyonsuz insanların yapay bir misyon edinip lider olamayacağının bir  kanıtıdır bu sonuç.
İlginç olanı ise, bunun yaşarken görülmesidir.

Londra- 06.11.2003
afyuksel@hotmail.com
sufafy@hotmail.com
http://sufizmveinsan.com

5.11.2003 Akşam gazetesi