Dünyâda bir şeyler olup bitiyor. Medya ve İnternet bizi bunlardan haberdar ediyor. Biz de mâlûmat sâhibi oluyoruz. Olup bitenler hakkında entellektüel kapasitelerimiz, duygularımız ve diğer şartlı reflekslerimizle birtakım değerlendirmeler yapıyoruz. İyi de, bilgi kaynaklarımız yeterli mi? Sâdece birilerinin bize verilmesini uygun gördükleri bilgilere mi ulaşabilmekteyiz yoksa her türlü mâlûmat emrimize âmâde mi?

Usâme Bin Lâdin “mikropenis kompleksini” acıtan Amerikalı sevgilisinin istihzâsı sebebiyle mi İkiz Kuleler’i bombalattı yoksa işin içinde başka ulus-aşırı dalavereler mi var? Saddam kötü de Bush mu iyi? Şaron cici de Yaser Arafat mı kaka? Seçimlere kadar Recep Tayyip Erdoğan’ı aşağılayan ve kötüleyen bâzı basın yayın organları şimdi övgüler düzüp yağlar çekiyor; hangisine inanalım? Kimliğimizi ve varoluşumuzu ortadan kaldırmak için adım adım ve alenen uygulanan plânları görüp “sırada Kıbrıs’ın elimizden alınması, 12 mil dayatması, önce Kürdistan’a, akabinde de Ermenistan’a toprak talebi ve Rum Pontus Cumhuriyeti’nin ihyâsı var” diyenler mi gerçeği söylüyor, yoksa “böyle düşünenler ulusalcı paranoyaklardır ve ahmaktırlar” demeye getirerek hakaretâmiz “e-mailler” yollayan, Türklük’ten bahsetmeyi “şovence ve uygarlık dışı” olarak niteleyip Atatürk’ü sevmemeyi veya ona sövmeyi “entellik” belleyenler mi hakikate daha yakın?

Tarih arenasında kaybedenlere sövülüyor, kazananlar övülüyor. Kaybedenler gerçekten hep kötüydü ve kazananlar iyi miydi? Bu gün gâlip olanlar yarın mağlûp düşerse tarih nasıl yazılacak? Yoksa, bâzılarının dediği gibi, tarih tamamen ideoloji midir?
Uzun yolun iki ucunda duran gözlemciler şunu görürler: Öbür uçtaki gözlemciye doğru yol gittikçe daralıyor ve onun boyu da kısacık. İkisinin de gerçeği aynıdır ama 180 derece tenâkuz içerisindedirler.
Peki, hakikât nedir? Yolun düz ve hep aynı boyutlarda, iki gözlemcinin de aynı ebatlarda olduğu…
İyi, güzel de… Hakikâti gerçekten ayırt ettirecek turnusol kâğıdı nerede?

Yoksa, yok mu!

İstanbul - 12.11.2002
http://sufizmveinsan.com