oplum içinde şiddet histerisini ön plana çıkaran örneklere tanık oluyoruz.
Geçtiğimiz günlerde Leeds maçından önce iki İngiliz holiganının öldürülmesi ile sonuçlanan olaylardaki hezeyanlardan bahsediyorum.
Basında çıkan bazı yazılardan not edindiklerimi size aktarıyorum.
Bir gazetenin sayfasında yayınlanan fotoğraf vardı.
"Holiganların sokakta da, sahada da ağzını, burnunu kırdık. Biz Türkler, Avrupalı rakiplerimizi çiçeklerle karşılar, alkışlarla uğurlarız...
Ama sizi suratınıza tükürerek gönderiyoruz! Two.. Two.. İngiltere'ye kadar yolunuz var"  altına da bunlar yazılmıştı.
Yerde yatmakta olan bir İngiliz taraftarın üç-dört kişi tarafından dövülmekte olduğunu gösteren fotoğrafın başlığı ise "Sokakta böyle" idi.
Resim altında "Leeds'li holiganlara Taksim'de kafasına vura vura vatan toprağını öptürdüler" yazılıydı.
Bir başka fotoğraf ise maç sırasında sakatlık geçirmekte olan Leeds oyuncusu Kewell'i yerde iki büklüm yatarken gösteriyordu. Başlık "Sahada böyle"idi.
Resim altında da "Leeds'li futbolculara Sami Yen'in çimlerinde cenaze namazı kıldırdılar. Hem de two rekat" yazılıydı.
Bu haberler ve fotoğraflar bir 'gazete'nin birinci sayfasını kaplamıştı.

Bir yazarı da şöyle yorumlamıştı olayları:
"Ama illa öldürmek mi lazımdı?
Çok mu dayak arandılar.
Patlatırsın birkaç yumruk, dökersin dişlerini, olur biter.
Bir daha Türkiye'ye gelirken oturur düşünür.
Peki öldürmek ne oluyor?
Maç yüzünden adam öldürmekten daha büyük kepazelik, rezillik olabilir mi?"
Demek ki maç için adam öldürmek ayıp, ama birkaç yumruk patlatıp diş dökmek kabul edilebilir bir davranış!..

Bir spor gazetesinde maç şu spotla özetlenmişti:
"İlk yumruğu B. Hakan vurdu, kroşeyi Capone indirdi, Aslan Avrupa'yı yine titretti.."
Hayır bir boks karşılaşması değil, bir futbol maçı anlatılıyor bu spotla.
Bir gazetenin ilk sayfasındaki habere göre "Türkiye'nin aslanları, Leeds'i Ali Sami Yen'de boğdu" yazılıydı.
Galatasaray'ın futbolunu 'boğmak' fiiliyle aynı seviyede düşünmek nasıl olabiliyor düşünemiyorum.!

Taraftarlarımız yabancı takımları havaalanlarında ellerindeki 'Cehenneme hoş geldiniz' yazılı pankartlarla karşılıyorlar. Maç boyunca rakibe ve rakip taraftara, hatta o sırada sahada olmayan başka rakiplere de en ağıza alınmaz küfürleri 25-30 bin kişi koro halinde tekrarlıyorlar. "Bizim stat bilmem kime mezar olacak" / "Bu i.ler buradan nasıl çıkacak?" gibi...
Bu da Tribün şovunu yansıtan bir haberdi.

İngiliz basınında çıkan acıyla dolu haberlerden biri de şöyle idi.
Sadece bir oyundu, neden böyle oldu ki?
Öldürülen Kevin Speight’in eşi,
“Hayatımız paramparça oldu” derken,
kulübün önüne “Neden? Bu sadece oyun” pankartı bırakıldı.
Speight’ın oğlu George’la birlikte fotoğrafını basan Daily Exspres, “Müşfik aile babasıydı” dedi.

Televizyonlarımız bu vahşeti ayıbı kendi yüzümüze vura vura defalarca gösterdiler.
Ne yazık ki bu hadiseler sadece bu kadarı ile kalmıyor maçlardan önce söylenen ve milli bütünlüğümüzle simgelenen İstiklâl marşı  öncesi/sonrası devam ediyor.
Nereye kadar?

İnanan bir toplum olduğumuzu biliyoruz.
Yaşam biçimini, bireysel davranışlarımızı Allah Resûlü'nün yaşadıklarıyla özdeşleştirebiliyor muyuz acaba?
Ne dersiniz?
Anlatılır.!
Anlayana.
Anlamak isteyene..
"Bir adam aralarında geçen bir meseleden ötürü Ebu Bekr’e (r.a) verdi veriştirdi.
Allah Resûlü’nün en yakın arkadaşı ‘O’nun Nübüvvetini tasdik ettiği andan itibaren bütün mevcudiyetini dinin gelişmesine adamış ve ‘Sıddıkıyet Mertebesi’ne ulaşmış, Efendimizin;
"Bütün insanların imanlarını bir kefeye koysanız, diğer kefeye de Ebu Bekr’in (r.a) imanını koysanız, O’nun imanı ağır basar" diye taltif ettiği insan;
karşısındakinin ağır,tahrik edici konuşmalar ve hakaretleri yanında babasına da küfür etmesi üzerine karşılık verip;
"Ben de senin babanı" deyince Efendimiz, yanından ayrıldı.
Ebu Bekr, (r.a) adamı bırakıp Resûlü Ekrem’in (s.a.v) yanına geldi;
baktı ki, o üzülmüştü
sordu;
- Ya Resulullah, sizi üzen, sıkan nedir?.
"Ya Ebu Bekr, senin o kişiye cevap vermen gerekmezdi, Melekler cevap veriyordu”
dedi.

TWO TWO
Ama
Kime.?

İstanbul - 09.4.2000
http://afyuksel.com